A sample text widget

Etiam pulvinar consectetur dolor sed malesuada. Ut convallis euismod dolor nec pretium. Nunc ut tristique massa.

Nam sodales mi vitae dolor ullamcorper et vulputate enim accumsan. Morbi orci magna,tincidunt vitae molestie nec,molestie at mi. Nulla nulla lorem,suscipit in posuere in,interdum non magna.

22.3.2011

Πολιτική

Τα γιαούρτια ως photo opportunity

Διαβάστε επίσης

» Ερωτήματα από ένα αιματηρό πραξικόπημα –θέατρο

Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος

» Η επικίνδυνη απομάκρυνση από την Ευρώπη

Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος

» Η πονηρή και η δημοκρατική νοοτροπία των Ελλήνων

Δημοσθένης Κυριαζής

» Η Δύση επανέρχεται στα καλά νέα…

Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος

» Ένας κότσυφας που τον λέγαν Σταύρο

Δημήτρης Καμάρας

Τα γιαούρτια ως photo opportunity

Το σημείο που θα “γυρίσει το πράγμα”αναζητά ο Γιώργος Παπανδρέου και όσο το δυνατόν σε fast track ρυθμό. Ήδη σήμερα,ο καταπονημένος υπουργός Οικονομικών είπε ότι “η ύφεση έχει αρχίσει να ρηχαίνει σταδιακά”. Τεχνικά είναι η πρώτη αισιόδοξη ένδειξη προς το turning point,για τον μέσο Έλληνα και την αντιπολίτευση είναι άλλη μία ατάκα καφενείου:“ρηχά είναι ρε,μπείτε…”.

Είναι αρκετοί μήνες τώρα που οι υπουργοί παραμένουν σε defcon 2,(υψηλή defence readiness position δηλαδή,ενάντια στις αγορές και το χρέος),περιμένοντας το defcon 1 (χρεωκοπία),που ένα ύποπτα σοβαροφανές email (που πρόσφατα έκανε τον κύκλο του ελληνικού διαδικτύου) τούς έκανε να νοιώσουν ότι πλησιάζει.

Αυτό που μπορούν να κάνουν με επιτυχία είναι να εισπράττουν το πολιτικό κόστος των διαρθρωτικών αλλαγών και στο τέλος αν γλυτώσουν τα photo opportunities με τα γιαούρτια,να προσπαθήσουν να μαζέψουν επικοινωνιακά ότι απέμεινε από την πολιτική τους υπόσταση. Μην γελιέστε. Και οι κύριοι και κυρίες της Συγγρού στην ίδια κατάσταση είναι,δοκιμάζοντας,μάλιστα,  περισσότερο την υπομονή των πολιτών γιατί έχουν αρχίσει να ξεθαρρεύουν.

Το κυβερνητικό επικοινωνιακό παιχνίδι – ιδιαίτερα σε μεσαίο επίπεδο – έχει δύο στόχους:την αίσθηση της παραγωγής έργου και δεύτερον την αυτοπροστασία. Κατά καιρούς έρχεται και καμμια εντολή από τούς thinkers τού Μαξίμου,να ρίξουν στην επικαιρότητα ακόμη ένα νομοσχέδιο-σκέψη για να μετριαστούν οι κοινωνικές αντιδράσεις,που,συνήθως,προκαλούνται για παραπλήσια θέματα (βλέπε Διαμαντοπούλου,από τις συγχωνεύσεις σχολείων στη μεταμόρφωση του Λυκείου,κ.ο.κ).

Έως το 2009,επί Καραμανλή,οι Έλληνες πολίτες ήξεραν που πήγαιναν τα πράγματα. Το είχαν καταλάβει από νωρίς και δεν είχαν άγχος. Οι κυβερνητικές πολιτικές ανοιγόκλειναν τα θέματα,και η σκανδαλολογία – εκλογολογία – ανασχηματολογία πήγαινε κι ερχόταν. Τούς είχε κάνει όλους να τρέχουν “διαρκώς και ασκόπως”,που λένε. Τα λάφυρα τα μοιράζονταν τα μίντια,τα οποία πίστευαν ότι όριζαν τις εξελίξεις.

Το κόλπο δεν πιάνει σήμερα. Ο Γιώργος είναι άνθρωπος του διαδικτύου. Δεν πιστεύει στις χάρτινες εφημερίδες και κυρίως γνωρίζει ότι οι δεινόσαυροι δεν σώζονται. Θα πεθάνουν,πέφτοντας με πάταγο. Επίσης δεν φοβάται να εκτεθεί. Άλλωστε ξεκίνησε από χαμηλά,δεν ενέπνευσε προσδοκίες. Τα περιθώρια για διάκριση είναι τεράστια. Έτσι,τα σενάρια περί εκλογών και ανασχηματισμού τα φτύνει αμάσητα πίσω στους εμπνευστές και διακινητές τους,οι οποίοι κινούνται με παλαιούς όρους και τις εξαρτήσεις του παρελθόντος σε πλήρη ανάπτυξη. Από την άλλη,αν τούς δει ανήσυχους,τούς ρίχνει ένα βίντεο από το TED για να ισιώσουν,να συζητήσουν τις απορίες και να αλλάξει η κουβέντα.

Το κόλπο δεν πιάνει για έναν ακόμη λόγο. Οι συνθήκες του παιχνιδιού έχουν αλλάξει. Τα Μέσα Ενημέρωσης,πλέον,δεν έχουν τη δύναμη του παρελθόντος,όταν τα τάιζε η προηγούμενη Κυβέρνηση για να τα κρατάει σε φόρμα να την δέρνουν. Σήμερα τα Μέσα  είναι έρμαια των υπόλοιπων εξουσιών,οι οποίες έχουν την ασφάλεια του δημόσιου υπαλλήλου,άντε…με κομμένα τα επιδόματα.

Από το άλλο μέρος,η αντίσταση κατά της αστικής καθημερινότητας (με τα ψευδο-κινήματα τύπου “δεν πληρώνω”,“δεν εργάζομαι”,“δεν σού μιλάω”),αποκτά χαρακτηριστικά μιμητισμού και ό,τι γλυτώσει η τσέπη μας. Οι Έλληνες έχουν μάθει να παρακάμπτουν τον νόμο και να ωφελούνται όλοι μαζί. Η αποσάρθρωση των δομών και αξιών,που όλοι προκαλούμε,διογκώνει τα κοινωνικά προβλήματα,όπως για παράδειγμα την εγκληματικότητα,για την οποία όλοι γκρινιάζουμε,απαιτώντας από τα παιδιά της Αστυνομίας να θυσιάζονται για τα 700 ευρώ. Μικτά. Μόνο και μόνο επειδή επέλεξαν το επάγγελμα.

Το ελληνικό παράδοξο έχει επισημανθεί και αναλυθεί από πολλούς συγγραφείς σε άρθρα και βιβλία,ακόμη και από ξένους,που γνώρισαν από κοντά την ελληνική πραγματικότητα και απόρησαν τόσο πολύ,που είπαν να βοηθήσουν.

Αλλά ξέχασα. Εμείς δεν θέλουμε βοήθεια. Ούτε από το ΔΝΤ,ούτε από την ΕΕ,ούτε από τις ΗΠΑ…Άμα λάχει βοηθάμε κιόλας,προσφέροντας στους Συμμάχους τις “βάσεις του θανάτου”(που βομβαρδίζουν τον πρώην φίλο μας),τις οποίες κάποτε διώξαμε από την Ελλάδα. Ή μήπως μόνο από την Αθήνα;Αυτό εννοούσε άραγε ο αείμνηστος;

blog comments powered by Disqus

Γράφει η Αλεξία Σκούταρη

Αλεξία ΣκούταρηΗ Αλεξία Σκούταρη είναι πολιτική αναλύτρια με σπουδές στο εξωτερικό στην οικονομική επιστήμη και την πολιτική της επικοινωνίας.

»Θέματα

"αγανακτισμένοι" crisis Egypt Goldman Sachs greece politics PSI Syria αγορές ΑΕΠ Αθήνα αλλαγές αλλαγή ανάπτυξη Ανδρέας Παπανδρέου ανεργία αντιπολίτευση αξίες Απεργία Αραβικές Χώρες Αριστερά Βενιζέλος Βερολίνο βιομηχανία Βουλή Βρυξέλλες Γερμανία Γιώργος Παπανδρέου γραφειοκρατία γυναίκες ΔΗΜΑΡ Δημοκρατία δημόσιο Δημοσιογραφία Δημοσιογράφοι δημόσιος τομέας δημοσκοπήσεις δημοψήφισμα διαδίκτυο διακυβέρνηση διαρθρωτικές αλλαγές διατροφή διαφήμιση διαφθορά διεθνή διεθνής οικονομία ΔΝΤ δραχμή ΕΕ εκλογές Ελλάδα έλλειμμα Ελληνες ελληνική οικονομία εξουσία ΕΟΚ επενδύσεις Επικοινωνία επιχειρηματικότητα επιχειρήσεις εργασία ευρώ Ευρωζώνη Ευρωπαϊκή Ενωση Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Ευρώπη Εφημερίδες ηγεσία ΗΠΑ Ισπανία καθημερινότητα καπιταλισμός Καραμανλής κατανάλωση κεντροδεξιά Κίνα ΚΚΕ Κοινωνία κόμματα κομματισμός κουλτούρα κούρεμα κράτος κρίση κυβέρνηση λαϊκισμός Λιβύη λιτότητα Λουκάς Παπαδήμος μάνατζμεντ Μέρκελ Μέσα Ενημέρωσης μεταρρυθμίσεις ΜΜΕ Μνημόνιο μουσική ΝΔ Νέα Δημοκρατία νοοτροπία οικονομία οικονομική θεωρία οικονομική κρίση οικονομική πολιτική ΟΟΣΑ παγκοσμιοποίηση παιδεία Παπαδήμος Παπανδρέου παραγωγή ΠΑΣΟΚ ποιότητα ζωής πολίτες πολιτικά κόμματα πολιτική πολιτικοί πολιτικός λόγος πολιτισμός πρωθυπουργός πτώχευση Σαμαράς Σημίτης συναίνεση Συνδικαλισμός συνείδηση συνεργασία Σύνοδος Κορυφής Σύνταγμα Συρία ΣΥΡΙΖΑ τέχνη τεχνολογία τηλεόραση τράπεζες τρόικα Τσίπρας υγεία φιλελευθερισμός φτώχεια χρεοκοπία χρέος χρηματιστήρια ψηφιακή τεχνολογία