Στην αρχή είπαν ότι ήταν το ραδιόφωνο. Μετά κοίταξαν με τρόμο την τηλεόραση. Έπειτα,με την έλευση του διαδικτύου,κατάλαβαν ότι το τέλος έχει γραφτεί. Οι εφημερίδες – με την παλιά έννοια – είχαν τελειώσει. Στα πρώτα χρόνια της ‘συνύπαρξης’,οι εφημερίδες προστάτευσαν το περιεχόμενό τους,διατηρώντας τις απέραντες ιστοσελίδες του δικτυακού τους τόπου άδειες. Μετά άρχισαν να γεμίζουν τον χώρο με ειδήσεις του χθες. Αργότερα,συνδύαζαν τρέχουσα ροή με την ύλη του έντυπου προϊόντος. Σήμερα,γνωρίζουν ότι το site είναι πλέον πιο σημαντικό από τη μεγάλη “εφήμερη” γεροντοκόρη-αδελφή του. [...]
| ||||||
Όταν απαιτείται,ο Κινέζος με τη φόρμα ή το κοστούμι εργασίας,σχηματίζει ένα χαμογελαστό πλήθος και παρατάσσεται δίπλα στον captain,τον αρχηγό της ομάδας,της επιχείρησης. Ακόμη περισσότερο τον Πρωθυπουργό,ο οποίος τούς επισκέπτεται σε μία ξένη χώρα,σε ένα λιμάνι που έχει τα χάλια του και έχουν αναλάβει να το οργανώσουν. [...] Η κρισιμότητα της τρέχουσας περιόδου δεν επιτρέπει «πισωγυρίσματα»,ούτε καν της σκέψης. Εξεταστικές,αναζήτηση ευθυνών,Βατοπέδια,μοναστήρια και καλόγεροι με λάπτοπ δεν έχουν σημασία σε μία εποχή όπου κρίνεται το μέλλον της χώρας. [...] Ως αποτέλεσμα της συνεχούς βελτίωσης των sites των εφημερίδων,οι αναγνώστες των δικτυακών εκδόσεων και στην χώρα μας,έχουν ήδη ξεπεράσει μακράν τους αναγνώστες των εντύπων εκδόσεων. Εξελίξεις πραγματοποιούνται επίσης και στην παραγωγή περιεχομένου,αλλά και την τιμή πώλησης. Η συνέργεια έντυπης και online έκδοσης είναι αυτό που θα συμβάλει στην περαιτέρω εξέλιξη του Τύπου. Οι εκδότες που το έχουν αντιληφθεί,κοιτούν πλέον το μέλλον με αισιοδοξία. [...] Βγαίνοντας από τον σταθμό του μετρό,εκτείνεται μπροστά μου η δεύτερη πλατεία του σχεδίου των Κλεάνθη και Shaubert,που αρχικά ονομαζόταν κήπος των Μουσών,μετονομάστηκε σε πλατεία των Ανακτόρων και αργότερα με την ψήφιση του Συντάγματος από την Α΄ Εθνοσυνέλευση κατέληξε,στη σημερινή της ονομασία,να λέγεται πλατεία Συντάγματος. [...] Η έλευση του διαδικτύου έχει αλλάξει τα πράγματα σε ένα σημαντικό ζήτημα. Την αυτολογοκρισία των δημοσιογράφων,η οποία αναπτύσσεται στο πλαίσιο της κορποριστικής αντίληψης του επαγγέλματος (εμπορική δημοσιογραφία) είτε κάτω από συνθήκες αυστηρής κομματικής προπαγάνδας. Και μην πηγαίνει το μυαλό σας σε ακραίες εξαιρέσεις,όπως π.χ. το κομμουνιστικό κόμμα. Αυτά συμβαίνουν παντού. Η αυτολογοκρισία κινείται ανοδικά όσο μεγαλώνει ο δημοσιογράφος,κορυφώνεται όταν έχει διανύσει 10-15 χρόνια εντός του επαγγέλματος (κάπου στη δεύτερη μεταγραφή) και φθίνει όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει,είτε επειδή,ως πιο έμπειρος έχει μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας,είτε λόγω του ότι η πλήρης εσωτερίκευσης των κανόνων προκαλεί και την συγκάλυψη του φαινομένου. [...] | ||||||
| Copyright ©2024 Postnews - All Rights Reserved | ||||||