Απεδείχθη ότι ένας από τους πιο ισχυρούς σοσιαλιστές του πλανήτη μας,πέρα από το πολιτικό ταλέντο του είναι πάμπλουτος,επιρρεπής στην χλιδή και σεξουαλικά προβληματικός. Τουλάχιστον,όμως,αυτός δεν είναι αιμοσταγής όπως άλλοι “προοδευτικοί”ηγέτες. [...]
| ||||||
Εξελισσόμενος από έναν πανίσχυρο παράγοντα των αγορών,ο οποίος πλούτισε στοιχηματίζοντας εναντίον της στερλίνας,σε έναν οργανικό διανοούμενο με διεθνές πολιτικό εκτόπισμα,ο Σόρος είχε δηλώσει πρόσφατα τα εξής:“Γνώμονάς μου ήταν η επιδίωξη του ατομικού συμφέροντος στη δουλειά μου υπό τους περιορισμούς του νόμου και της ηθικής. Στην πορεία μου ως φιλάνθρωπου και διανοούμενου με καθοδηγούσε το κοινό καλό”. [...] Τη χυδαιότητα την προσλαμβάνεις κυρίως εμπειρικά –πρώτα την αισθάνεσαι,μετά τη σκέφτεσαι. Το θράσος του αρχισυνδικαλιστή της ΔΕΗ Φωτόπουλου αποτυπώνεται στην απειλητική αγριοφωνάρα του,ζωγραφίζεται στις επιθετικές χειρονομίες του. Την πώρωση του αρχισυνδικαλιστή των ταξιτζήδων Λυμπερόπουλου τη βλέπεις στο άδειο βλέμμα του,στο αδιάφορο ύφος του,στον απροσχημάτιστο ετσιθελισμό του. [...] Σήμερα ζάπλουτοι «ευδοκιμούν» μαζικά όχι μόνο στην Κίνα,αλλά και στις λοιπές μεγάλες αναδυόμενες οικονομίες,στα εδάφη της Ρωσίας,του Μεξικού,της Βραζιλίας αλλά και της Ινδίας. Σύμφωνα με τις καταγραφές,ο «αναδυόμενος πλούτος»,τόσο σε όγκο όσο και σε εκπροσώπους,έχει τόσο ισχυρή δυναμική,ώστε τείνει να ξεπεράσει εκείνον του «ώριμου καπιταλισμού» της Δύσης. [...] Πόσο καιρό μπορούμε ακόμα να ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι τίποτε δεν αλλάζει;Πόσο θα αντέξει η δημοκρατία,στο μέτρο που ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός δεν μπορεί να ρυθμιστεί;Τελικά,μήπως η κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι αυτή της ανάδυσης ενός νέου τύπου καπιταλισμού,προσαρμοσμένου στις νέες προκλήσεις της εποχής μας;[...] Aυτή η κρίση θα αλλάξει βαθιά τον καπιταλισμό των ελεύθερων αγορών,όπως τον ξέρουμε μέχρι τώρα. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην επιστροφή στις παλιές συνταγές του προστατευτισμού ή του κρατισμού. Δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής στο παλιό μοντέλο για τον απλό λόγο ότι οι τεχνολογίες άλλαξαν ριζικά το τοπίο και υπονόμευσαν αυτό το μοντέλο. [...] Η παλαιά τάξη πραγμάτων αρχίζει σιγά-σιγά και έχει υπαρξιακά προβλήματα,οι τράπεζες δεν διαθέτουν αρκετά χρήματα να καλύψουν παλαιούς δεσμούς και σχέσεις,η οικονομία έχει τις δικές της ανάγκες και οι νέοι παίκτες που εμφανίζονται σιγά-σιγά είναι απαιτητικοί,δεν σηκώνουν τους παλαιούς συμβιβασμούς,θέλουν καθαρές σχέσεις,καθαρό παιγνίδι. [...] Αντιστοιχώντας την ψυχή με την κοινωνία,το Αυτό είναι οι επιθυμίες των πολιτών,ατόμων ή ομάδων,ενώ κυβέρνηση και κράτος είναι το Εγώ,που πρέπει να ικανοποιεί τις δίκαιες επιθυμίες αλλά να ελέγχει όσες είναι εις βάρος του συνόλου. Ετσι,οφείλει να παρέχει δημόσια εκπαίδευση και υγεία,που ζητούν τα καλά “θέλω”,αλλά και αστυνομία και δικαστήρια,ώστε τα αρνητικά να μη δυναστεύουν τους υπόλοιπους. Με αυτή την αντιστοίχιση,το Υπερεγώ είναι το Σύνταγμα κι οι νόμοι,αλλά κυριότερα ακόμη οι κοινωνικές αρχές που τα στηρίζουν,θρησκευτικές,ηθικές ή εθιμικές. [...] Πέρα από το γενικότερο ερώτημα για το μέλλον του ευρωπαϊκού οράματος,τις τελευταίες ημέρες οι αγορές δείχνουν να χάνουν σταδιακά την εμπιστοσύνη τους στην οικονομική και νομισματική ένωση (ΟΝΕ) της Ευρώπης,και άρα στο ευρώ,που είναι ωστόσο το δεύτερο αποταμιευτικό νόμισμα στον κόσμο,μετά το δολλάριο. [...] Το τέλος εποχής είναι ορατό σε όλους,παρόλο που συγκεκριμένες ομάδες (κυρίως κομματικού) πληθυσμού,για δικούς τους λόγους,αντιστέκονται. Προασπίζονται το “δικαίωμά”τους στην αναξιοπρέπεια,την παρανομία,την απόλαυση της ύπαρξής τους εις βάρος των συνανθρώπων τους. Αυτά τελείωσαν,όχι γιατί αποφασίσαμε να αλλάξουμε. Τελείωσαν γιατί το προηγούμενο μοντέλο μάς οδήγησε στο χείλος της καταστροφής. Εκεί μας βρήκαν οι αγορές και ποντάρισαν στην πτώση μας. [...] | ||||||
| Copyright ©2024 Postnews - All Rights Reserved | ||||||