Η έξοδος από την κρίση είναι αναπόφευκτα οδυνηρή,μην ακούτε τους ανεύθυνους δημαγωγούς. Αλλά,για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την οδύνη της “θεραπείας”,χρειαζόμαστε εμπνευσμένη προσπάθεια. Ερώτημα:υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο Σαμαράς και ο Αβραμόπουλος,ο Μεϊμαράκης και ο Στυλιανίδης από τη μια,ή ο Βενιζέλος και ο Σκανδαλίδης,ο Παπουτσής και η Γεννηματά από την άλλη,θα εμπνεύσουν,θα συνεγείρουν και θα κατευθύνουν με όραμα,στρατηγική και αξιοπιστία τη συλλογική προσπάθεια που απαιτείται;[...]
| ||||||
Kάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να διατηρήσουν το παρασιτικό κράτος εν ζωή με όποιο πολιτικό,κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Βλέπουμε έτσι ένα κυνικό,βίαιο και ρυπαρό φαιοκόκκινο μέτωπο να λαϊκίζει και να βιαιοπραγεί εις βάρος μιας αποχαυνωμένης κοινωνίας,η οποία απομακρύνεται ολοταχώς από την πραγματικότητα. Ωστόσο,από την κατανόηση και την διαχείριση της τελευταίας εξαρτάται το αύριο της αλλά και η επιβίωση της ιστορίας της. [...] “Δεν έχω προικισθεί με το χάρισμα της πολιτικής φαντασίας,το θείο αυτό δώρο που βλέπει πρίγκιπες σε βατράχους,πάρκα σε σκουπιδότοπους,εθνάρχες σε Καμμένους και ηγέτες σε Τσίπρες. Είμαι πολιτικά άμουσος. Δεν με αγγίζει ο μελαγχολικός λυρισμός του Κουβέλη,ούτε ριγώ με τη δραματική εικονοπλασία του Καρατζαφέρη.”[...] Φαίνεται ότι το 60% του εκλογικού σώματος εξετάζει πολύ σοβαρά να επικυρώσει με την ψήφο του την πολιτική του “Λεφτά Υπάρχουν”. Αν και η ανοησία αυτή αποδίδεται,εκ των υστέρων,στον πρώην πρωθυπουργό,εύκολα αναγνωρίζει κανείς αυτή την αντεθνική πολιτική ως “πολιτική των ελλειμμάτων”. Εφαρμόστηκε άλλωστε επί τριάντα χρόνια,με μικρά διαλείμματα λιτότητας. [...] Οι ερχόμενες εκλογές αποκαλούνται “της οργής”. Θα είναι,αλλά κανείς δεν μάς ξεκαθαρίζει τον λόγο της οργής. Θύμωσαν οι πολίτες με το πολιτικό σύστημα,διότι την εποχή των παχιών δανεικών δεν έπραξε αυτά που έπρεπε να κάνει,ή είναι οργή γιατί τώρα -αναγκαστικά- πράττει όσα δεν έκανε τα προηγούμενα χρόνια;[...] Δεν είναι καιρός να χάσουμε κι άλλα τρένα. Αρκετά χάσαμε έως τώρα. Και το βέβαιο είναι ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε ατελείωτα στον σταθμό. Γιατί απλούστατα σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε σταθμός,ούτε γραμμή για καθυστερημένους επιβάτες. Και ας μην αυταπατώνται όσοι νομίζουν ότι θα αποκτήσουμε αυτόματα,άκοπα και ανέξοδα δικά μας τρένα και δικούς μας σταθμούς. Θέλει πολύ δουλειά,σε περιβάλλον απόλυτης πειθαρχίας για πολλά χρόνια,προκειμένου να επιτύχουμε αυτόνομη ανάπτυξη και πρόοδο. [...] Αν η ελληνική πολιτική σκηνή ήταν η Αγρια Δύση,ο Βενιζέλος θα ήταν ο χονδρός γαιοκτήμονας που άρμεξε τους ντόπιους,ο Σαμαράς ο σκληρός που κάνει σαματά στα σαλούν αλλά είναι αργός στο πιστόλι και ο Τσίπρας ο Μπίλι δε Κιντ,γρήγορος αλλά χωρίς μέλλον. Ο Καμμένος είναι ο άνθρωπος των Πίνκερτον,με τις διφορούμενες προθέσεις,ενώ ο Κουβέλης παίζει τον ρόλο του τοπικού πάστορα,που βγήκε για κήρυγμα,κάποιοι προσπαθούν κρυφά να του κάψουν το σπίτι. Η Αλέκα είναι η σκληρή κτηνοτρόφος που φτύνει απαξιωτικά κάθε φορά που περνάει από την πόλη. [...] Αν τελικά η Ελλάδα χρεοκοπήσει,αυτό θα οφείλεται στην ανυπαρξία φιλελεύθερων αρχών,πρακτικών και θεσμών. Το ελληνικό πολιτικό και οικονομικό μοντέλο υπήρξε πάντα αντιφιλελεύθερο και σε μεγάλο βαθμό παρασιτικό. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που στην χώρα μας όχι μόνον δεν μπόρεσαν να αναπτυχθούν φιλελεύθερες ιδέες αλλά στην ουσία αποκλείστηκαν και από την δημόσια σφαίρα. [...] Οσοι λαχταρούμε η Ελλάδα να γίνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα πρέπει να έχουμε το κουράγιο να προεκτείνουμε τον συλλογισμό μας στα άκρα:αν αφεθεί στις εγχώριες δυνάμεις και μόνον,η χώρα δεν θα αλλάξει ουσιωδώς. Η ιστορικά εμπεδωμένη θεσμική φαυλότητα θα τείνει να επικρατήσει. Η χώρα θα αλλάξει,στο μέτρο που η επιτήρηση των δανειστών μας είναι εκτεταμένη και αποτελεσματική. Δεν μας τιμά,φυσικά,κάτι τέτοιο,αλλά αν μας ενδιέφερε στ’ αλήθεια,όχι προσχηματικά,η αξιοπρέπεια,θα είχαμε κάνει διαφορετικές επιλογές. Οχι “επανεκκίνηση”λοιπόν,επιτήρηση! Τρόικα,περισσότερη τρόικα! [...] Η πορεία προς τις εκλογές αποτυπώνεται στους τηλεοπτικούς δέκτες σαν παλιομοδίτικο αποτύπωμα. Ακούω τις ίδιες θορυβώδεις συζητήσεις,τους ίδιους διαπληκτισμούς μεταξύ των κομματικών εκπροσώπων. Λες και δεν πέρασε μια μέρα. Πότε;Σε μια εποχή που η χώρα κινδυνεύει να χάσει το πλεονέκτημα της γεωγραφικής και γεωπολιτικής της θέσης. Που η βιωσιμότητα του χρέους αιωρείται και την ίδια ώρα διακυβεύεται ο ορυκτός και τουριστικός της πλούτος. [...] | ||||||
| Copyright ©2024 Postnews - All Rights Reserved | ||||||