Πολιτικά και λογιστικά το πιο εύκολο πράγμα είναι να περικόψεις μισθούς και συντάξεις. Ναι,θα εξεγερθούν οι συνήθεις ευαίσθητοι,θα καταραστούν τους παγκόσμιους συνωμότες οι συνήθεις ελληναράδες,θα κάψουν κάνα δυο κτίρια οι συνήθεις χουλιγκάνοι,θα αντεπιτεθούν με συμψηφισμούς οι συνήθεις αριστεροί “τα ντουβάρια σάς ενδιαφέρουν ή οι ζωές;”(την προηγούμενη φορά,βέβαια,χάθηκαν -πραγματικά- τρεις ζωές) και η ζωή θα συνεχιστεί κατά τα συνηθισμένα. Θα έχουμε αψιμαχίες στη Βουλή,μπορεί να πετάξει κανένα βιβλίο ο βουλευτής του ΚΚΕ κ. Μαυρίκος,η τρόικα θα χαρεί που μπαλώνονται τα νούμερα και η ζωή θα συνεχιστεί μέχρι τις επόμενες περικοπές.
Βεβαίως,όταν χτυπούν τα πρώτα κύματα των αγορών ορθώνεις φράγματα με ό,τι μπορείς να βρεις γύρω σου. Οι μισθοί και οι συντάξεις που χρηματοδοτεί ο ανοικονόμητος κρατικός κορβανάς είναι η πιο πρόχειρη λύση στην οποία κατέφυγαν όλοι· Ιρλανδοί,Πορτογάλοι,Ιταλοί,Ισπανοί και λοιποί. Το θέμα είναι ότι σαν χτυπήσει το τσουνάμι και τα πρόχειρα φράγματα των περικοπών δεν αντέξουν,το να επιμένεις σε περικοπές είναι τσάμπα κόπος,τσάμπα κτίρια και τσάμπα συμψηφισμοί για ντουβάρια και ζωές. Χρειάζονται άλλου τύπου πολιτικές για να πάρει μπρος η οικονομία. Αυτές που δύο χρόνια τώρα τις κλωθογυρνάμε και δεν θέλουμε να τις εφαρμόσουμε. Κι αυτό γιατί τέτοιες πολιτικές έχουν άμεσο εκλογικό κόστος σε όσους υπουργεύουν. Οι οριζόντιες περικοπές πλήττουν εκτός από δικαίους και άδικους τη χώρα,την κυβέρνηση,το κόμμα. Αλλά μέσα στον κακό χαμό οι υπουργεύοντες μπορεί να τη σκαπουλάρουν. Μετράνε τα κουκιά των συντεχνιών που δεν θίγουν και ασχέτως με την πορεία του κόμματός τους αυτοί θα είναι πάλι στη Βουλή. Μια περίπτωση τέτοιου υπουργεύοντος είναι ο κ. Μάκης Βορίδης. Ρητορεύει (οικονομικώς) ως φιλελεύθερος,αλλά δεν μένει ασυγκίνητος από τις 25.000 οικογένειες των ψηφοφόρων ταξιτζήδων της Αττικής. Γι’ αυτό σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο -όπως τουλάχιστον το πρωτοπαρουσίασε ο πρόεδρος των ταξιτζήδων κ. Θύμιος Λυμοπερόπουλος- εφηύρε τα περιβαλλοντικά κριτήρια,τα οποία -τι έκπληξη!- ταιριάζουν απόλυτα με τον αριθμό των ταξί που έχει σήμερα η Αθήνα.
Ο ομόλογός του στο ΠΑΣΟΚ (σε ρητορικό μεταρρυθμισμό,για να μην παρεξηγούμαστε) είναι ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος. Αυτός ολημερίς ανοίγει το επάγγελμα του φαρμακοποιού και το βράδυ κάποιος βγάζει υπουργικές αποφάσεις και το ξανακλείνει. Η απελευθέρωση κατέληξε σε μια ανούσια διαμάχη για το ωράριο που την πληρώνουν γυναικόπαιδα. Η κ. Νίνα Κεφαλά από την Καρδίτσα,που εφάρμοσε τον νόμο και άνοιξε το φαρμακείο τρία απογεύματα,καλείται να πληρώσει πρόστιμο 80.000 ευρώ. Το πρόστιμο επιδικάστηκε από το πειθαρχικό συμβούλιο στο οποίο μετείχε ο πρόεδρος του οικείου Φαρμακευτικού Συλλόγου,ο οποίος ξεκίνησε τις διώξεις. Ενάγων και δικαστής ένα πράγμα,δηλαδή,για να αντιληφθούν όλοι την ισχύ την συντεχνιών που διαφεντεύουν τη χώρα.
Το ’χουμε ξαναγράψει. Αν δεν απελευθερωθεί η οικονομία σε δύο χρόνια θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές:περικοπές,εμπρησμοί,δάκρυα και συμψηφισμοί. Μέχρι να γίνουμε πραγματικά Βουλγαρία. Αν προκάνουμε δηλαδή,διότι οι γείτονες προχωρούν ταχύτατα στην απελευθέρωση της οικονομίας τους και σε λίγο θα παρακαλάμε να γίνουμε Βουλγαρία.
Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή,22.2.2012
Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο της Nέας Yόρκης "New School for Social Research". Από το 1982 εργάζεται σε αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά. Σήμερα αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Καθημερινή».
