Το καλοκαίρι πήγε να γεννήσει κάποιες προσδοκίες σταθεροποίησης και ελέγχου της οικονομικής θέσης της χώρας. Ωστόσο οι μέρες της χαράς και της σχόλης παρήλθαν χωρίς δυστυχώς εκείνες οι προσδοκίες να επιβεβαιωθούν.
Κάποιες κινήσεις,κάποιες πρωτοβουλίες εκδηλώθηκαν,αλλά αποδείχθηκαν μικρές και αδύναμες.
Δεν ήρκεσαν να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη.
Η αρχή του φθινοπώρου βρίσκει τη χώρα και πάλι απειλούμενη και αμφισβητούμενη.
Η τρόικα δεν βλέπει την πρόοδο που ανέμενε,η ύφεση επιμένει,η εφαρμογή των αποφάσεων της Ευρωπαικής συνόδου κορυφής παραμένει εκκρεμής,οι εταίροι μας είναι καχύποπτοι,η αλληλεγγύη τους λειψή,οι οίκοι αξιολόγησης συνεχίζουν να παίζουν το χαρτί της χρεοκοπίας,οι αγορές παραμένουν δύσπιστες και το διεθνές οικονομικό περιβάλλον ασταθές,προβληματικό,έτοιμο να σηκώσει θύελλες ικανές να βυθίσουν το πληγωμένο ελληνικό καράβι.
Οσοι παρακολουθούν από κοντά τα ελληνικά πράγματα και γνωρίζουν τις ελληνικές αδυναμίες,πολιτικές και οικονομικές,δεν αφήνουν πολλά περιθώρια επιλογών.
Τα σκληρά διλήμματα επανέρχονται όχι μόνο για την κυβέρνηση,αλλά συνολικά για το κλονισμένο ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Το επόμενο διάστημα θα είναι πέραν πάσης αμφιβολίας γεμάτο γεγονότα και εξελίξεις,που θα απαιτήσουν αποφάσεις και επιλογές μοναδικές,που μέχρι πρότινος το πολιτικό σύστημα δεν μπορούσε καν να διανοηθεί.
Κακά τα ψέματα,το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο.
Οποιοι προπαγανδίζουν εύκολες και ανέφελες λύσεις στην καλύτερη περίπτωση πλανώνται πλάνην οικτράν και στην χειρότερη κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό.
Σε κάθε περίπτωση,όποια κι αν είναι η επιλογή,το κόστος,οικονομικό,κοινωνικό και πολιτικό θα είναι μεγάλο και θα απαιτήσει αποφάσεις εθνικών διαστάσεων.
Τις οποίες κατά πάσα βεβαιότητα δεν αντέχει μόνο του ένα κόμμα.
Η λύση του σύγχρονου ελληνικού Γόρδιου δεσμού θα απαιτήσει μοναδικές πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες. Χωρίς αυτές δεν μπορεί να αναγεννηθεί ο τόπος. Και όσο καθυστερεί η συγκρότησή τους τόσο η χώρα θα απειλείται με βύθιση και απώλειες επίσης μοναδικές.
Αλλά για να υπάρξουν είναι απαραίτητο προηγουμένως να περιγραφεί πλήρως το πρόβλημα,όπως και η λύση του. Και βεβαίως να προσδιορισθούν στις λεπτομέρειές τους οι βαθιές αλλαγές,να αποτιμηθεί το κόστος αυτών και να είναι εξ αρχής προσδιορισμένη η δίκαιη κατανομή των βαρών.
Καλώς ή κακώς μόνο μια επιχείρηση πανεθνικών διαστάσεων μπορεί να πλέον να σώσει την ελληνική οικονομία και να αποτρέψει την αποδιάρθρωση της κοινωνίας και της χώρας.
Και θα ήταν φρόνιμο όλοι να αρχίσουν να προετοιμάζονται αναλόγως. Αλλιώς ας αναλάβουν από τώρα την ευθύνη των δεινών που επιπέσουν επί της χώρας.
Δημοσιεύθηκε στο TOVIMA.gr,2.9.2011
Ο Αντώνης Καρακούσης έχει σπουδάσει οικονομικά. Το 1983 αρχίζει να δημοσιογραφεί στην "Ελευθεροτυπία" και ειδικεύεται στο οικονομικό ρεπορτάζ. Το 1991 μεταπηδά στην "Καθημερινή",στην οποία παραμένει δεκατρία χρόνια διατρέχοντας όλα τα κλιμάκια της διευθυντικής ιεραρχίας. Από το Δεκέμβριο 2004 αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Τα Νέα" και «Το Βήμα». Toν Αύγουστο 2011 ανέλαβε τη Διεύθυνση του "Βήματος". Στο βιβλίο του με τίτλο “Μετέωρη Χώρα - Από την κοινωνία της ανάγκης στην κοινωνία της αφθονίας (1975 – 2005)" ο Αντώνης Καρακούσης καταγράφει τα γεγονότα που στιγμάτισαν την Ελλάδα το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα.
