Σε μία κοινοβουλευτική δημοκρατία ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι,ασφαλώς,αυτός του ελέγχου και της αυστηρής κριτικής –όταν αυτή είναι επαρκώς αιτιολογημένη και άρα επιβάλλεται. Ο κανόνας αυτός ισχύει στις περισσότερες δημοκρατικές χώρες και διαμορφώνει τα πολιτικά τους ήθη και έθιμα. Ως φαίνεται,όμως,κάτι τέτοιο δεν διέπει την ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Στην χώρα μας,η πολιτική είναι ένα φθηνό και ολέθριο παιχνίδι εξουσίας,γι αυτό και η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα υπό πτώχευση.
Παρόλα αυτά,η αξιωματική αντιπολίτευση δεν πτοείται και,στην προσπάθειά της να καταλάβει την εξουσία,ασχημονεί με την πραγματικότητα και με την νοημοσύνη όσων κατοίκων στην χώρα αυτή επιμένουν να μαθαίνουν και να σκέπτονται. Αυτό είναι το συμπέρασμά μας από την συνέντευξη του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης,όπου,μεταξύ άλλων,ετάχθη και υπέρ της διαφθοράς των δημοσίων υπαλλήλων στο μέτρο που αυτοί κρίνουν ότι «δεν έχουν αξιοπρεπή εισοδήματα». Από την άλλη πλευρά,ο κ. Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι είναι «φιλοευρωπαίος»,πλην όμως «οραματίζεται» μιαν άλλη Ευρώπη. Διαφορετική από αυτήν που οικοδομήθηκε τα 55 τελευταία χρόνια,με βάση την ιστορική Συνθήκη της Ρώμης το 1957. Δεν διευκρίνισε,ωστόσο,ποια θα είναι η «δική του Ευρώπη» και με ποιον τρόπο θα την προωθήσει στους 27 λαούς που συνθέτουν την σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολύ φοβούμεθα ότι ο κ. Αλ.Τσίπρας δημαγωγεί χωρίς αιδώ και άρα χωρίς συγκράτηση. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η κατάληψη της εξουσίας και,αν αυτό συμβεί,θα πρέπει να θεωρείται βέβαιον ότι η Ελλάδα θα βρεθεί και εκτό Ευρώπης αλλά και εκτός δημοκρατίας…
Χαριτωμένο και περιεκτικό είναι πάνω στο θέμα αυτό το άρθρο του Μιχάλη Τσιντσίνη στην εφημερίδα «Τα Νέα» της 3ης Σεπτεμβρίου,υπό τον τίτλο «Ο καλύτερος φίλος της Ευρώπης». Γράφει ο αρθρογράφος στην στήλη Προβολές:
«Είναι μια κόλαση. Ένας μηχανισμός «μονεταριστικός» και «νεοφιλελεύθερος». Το εγχείρημα της ολοκλήρωσής του δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απόπειρα της Γερμανίας να επιβάλει την ηγεμονία της. Η Ευρώπη είναι μια εφιαλτική Γερμανώπη (sic).
»Έτσι βλέπει την Ευρώπη ο Αλέξης Τσίπρας. Σαν μια απάνθρωπη καπιταλιστική δυστοπία. Σαν μια μαφιόζικη συμμορία όπου ο ισχυρός (η Μέρκελ) εκβιάζει τον αδύναμο (τους Έλληνες πολιτικούς) κραδαίνοντας την κατάθεση του Χριστοφοράκου –στην οποία αποδίδεται μυστικιστική δύναμη,εφάμιλλη των πρωτοκόλλων της Σιών. Και όμως. Αυτή η ανάγνωση της Ευρώπης δεν εμποδίζει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δηλώνει ταυτόχρονα φιλοευρωπαίος. Και μάλιστα,η πιο φιλοευρωπαϊκή δύναμη στην Ευρώπη.
»Μην σας τρομάζει η αντίφαση. Ο πρόεδρος δεν είναι μαζοχιστής. Το σκεπτικό είναι απλό:Η Ευρώπη είναι ένα απεχθές σύστημα του οποίου θέλουμε να παραμείνουμε μέλη μόνο για να το ανατρέψουμε. Σαν τον κυνηγό που δηλώνει φιλόζωος ενώ διασκεδάζει σκοτώνοντας ζώα,έτσι και ο τσιπραϊκός φιλοευρωπαϊσμός προϋποθέτει την κατεδάφιση της Ευρώπης. Προϋποθέτει την σκέψη ότι αυτή η κοινότητα εθνών δεν θα ξεπεράσει τα υπαρξιακά της προβλήματα με την εμβάθυνση,αλλά με την εκθεμελίωση των θεσμών που την συγκρατούν. Η Δύση,λέει ο Τσίπρας,είναι ένα σύστημα που πάει κατά διαόλου. Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν θα «ανήκομεν» σ’ αυτό.
»Το θέμα είναι ότι ο πρόεδρος δεν είναι απλώς φιλοευρωπαίος. Είναι αντιδυτικός φιλοευρωπαίος. Γι αυτό,όταν λέει ότι θέλει να μείνουμε στην Ευρώπη,το εννοεί μόνο γεωγραφικά. Θέλει να μείνουμε εδώ που είμαστε. Ανατολικά της Ευρώπης. Καθηλωμένοι».
Θα προσθέταμε ότι ο κ. Τσίπρας δεν θέλει μόνον να μείνουμε καθηλωμένοι. Θέλει να τελούμε και υπό καθεστώς διανοητικής αναπηρίας,γιατί μόνον έτσι θα δεχθούμε τον κ.Λαφαζάνη υπουργό Οικονομικών,τον κ. Στρατούλη υπουργό Προστασίας του Πολίτη και τον κ. Φωτόπουλο υπουργό Εργασίας! Το πρόβλημα με τις δημοκρατίες είναι ότι ξεχνούν ή αγνοούν τις τραγικές στιγμές της Ιστορίας και τα δράματα που ενδεχομένως κρύβουν…
Ο Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος είναι δημοσιογράφος. Επίτιμος διεθνής πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και πρώην πρόεδρος της ΈΣΠΗΤ.
