Η Νέα Δημοκρατία εισήλθε στην νέα πολιτική περίοδο με την παραδοσιακή μέθοδο.
Το επιτελείο του κ. Σαμαρά έστησε μια κλασική επικοινωνιακή επιχείρηση εν όψει της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης χρησιμοποιώντας τα ίδια πάντα εργαλεία.
Λίγο οι τόνοι ανεβασμένοι,δυό -τρεις φιλικές δημοσκοπήσεις να δείχνουν κάποια διαφορά ώστε να τονωθούν οι εξουσιαστικοί δεσμοί με τους ψηφοφόρους και ένας λόγος του αρχηγού αρκούντως συνθηματολογικός ώστε να υπηρετηθεί η προοπτική της εναλλαγής και διαδοχής στην εξουσία.
Καμία επεξεργασία των πραγματικών συνθηκών,κανένας ιδιαίτερος προβληματισμός για τη διαχείριση της κρίσης,τίποτε το ουσιαστικό και δυναμικό εν όψει της ενδεχόμενης,πολύ πιθανής πια,κατάρρευσης όλου του νεοελληνικού οικοδομήματος.
Ολα στη Νέα Δημοκρατία μοιάζουν να περιστρέφονται γύρω από το κόμμα και την εδραίωσή του στη μάχη διεκδίκησης της εξουσίας.
Και αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο λάθος του κ. Σαμαρά.
Υποκύπτει κι αυτός στον ίδιο πειρασμό με τους περισσότερους των προκατόχων του και ορίζεται από επιμέρους σκοπούς και τις ανασφάλειες που το περιβάλλον του τον γεμίζει.
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έχει εδραιωθεί στην ηγεσία του κόμματος,δεν απειλείται επί της ουσίας από κανέναν και επιπλέον μπορεί να πει κανείς ότι ηγεμονεύει συνολικά στον χώρο της ευρύτερης δεξιάς παράταξης.
Αυτή την ώρα,θα έπρεπε όλη η νεοδημοκρατική ομάδα να εξαντλείται στην παραγωγή σχεδίων και πολιτικών για τη διάσωση της χώρας.
Ο κ. Σαμαράς,στον βαθμό που αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των περιστάσεων –και πιστεύουμε πως έχει τη γνώση και την παιδεία να συλλάβει τον κίνδυνο της επερχόμενης καταστροφής-,θα έπρεπε να έχει δίπλα του τους επιφανέστερους της παράταξής του,να έχει φέρει κοντά του ό,τι καλύτερο διαθέτει η φιλελεύθερη οικονομική σχολή και να επεξεργάζεται μαζί τους ένα ρεαλιστικό σχέδιο διάσωσης και ανασυγκρότησης της χώρας.
Ενα τέτοιο έργο,πραγματικό και ουσιαστικό,θα απέδιδε πολύ περισσότερο και από την πιο επιτυχημένη και πιο εμπνευσμένη επικοινωνιακή καμπάνια.
Γιατί απλούστατα θα προσέδιδε βάθος επεξεργασίας και γνώσης,θα δημιουργούσε περιβάλλον δημιουργικών ιδεών,αλλά και θετικών προσδοκιών στην κοινωνία. Και βεβαίως,θα επανασυνέδεε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ευρύτερα στρώματα,που σήμερα είναι απογοητευμένα και οργισμένα με τα κόμματα,με τις ανόητες καμπάνιες τους και τις κακοστημένες δημοσκοπήσεις,οι οποίες προσπαθούν να προσεγγίσουν ένα εκλογικό σώμα που φέρνει με 35% πρώτο κόμμα τους αναποφάσιστους.
Αυτό το μέγα πλήθος είναι δύσπιστο,καχύποπτο,εκπαιδευμένο και δεν ψήνεται με συνήθη κολπάκια.
Η εποχή είναι διαφορετική,η κατάσταση είναι κρίσιμη,η χώρα απειλείται πραγματικά και τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία,οφείλουν να αλλάξουν.
Οσο πιο γρήγορα προσαρμοσθεί ο κ. Σαμαράς στις απαιτήσεις των καιρών,τόσο πιο πολλά θα κερδίσει αυτός και το κόμμα του,αλλά ακόμη περισσότερο η πολύπαθη χώρα μας και οι δύσμοιροι πολίτες της που πλέον κυκλοφορούν σαν ζόμπι και δεν ελπίζουν σε τίποτε.
Δημοσιεύθηκε στο TOVIMA.gr,8.9.2011
Ο Αντώνης Καρακούσης έχει σπουδάσει οικονομικά. Το 1983 αρχίζει να δημοσιογραφεί στην "Ελευθεροτυπία" και ειδικεύεται στο οικονομικό ρεπορτάζ. Το 1991 μεταπηδά στην "Καθημερινή",στην οποία παραμένει δεκατρία χρόνια διατρέχοντας όλα τα κλιμάκια της διευθυντικής ιεραρχίας. Από το Δεκέμβριο 2004 αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Τα Νέα" και «Το Βήμα». Toν Αύγουστο 2011 ανέλαβε τη Διεύθυνση του "Βήματος". Στο βιβλίο του με τίτλο “Μετέωρη Χώρα - Από την κοινωνία της ανάγκης στην κοινωνία της αφθονίας (1975 – 2005)" ο Αντώνης Καρακούσης καταγράφει τα γεγονότα που στιγμάτισαν την Ελλάδα το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα.
