Από μόνος του ο τίτλος υπονοεί κάτι σημαντικό,αλλά και συνάμα σκληρά αντιφατικό για τους Έλληνες. Σήμερα,στον Τύπο,την τηλεόραση και το διαδίκτυο,οι λέξεις που καθημερινά περιγράφουν τις οικονομικές εξελίξεις στερούνται προοπτικής,αλλά και ρεαλισμού. Κινούνται σε ένα δικό τους κόσμο,που καθορίζεται από την πολιτική ιδεολογία,τις κομματικές επιδιώξεις και τα αλισβερίσια. Η λογική μαστιγώνεται καθημερινά,και οι πολίτες ζουν μονίμως υπό καθεστώς τρομοκρατίας,γεγονός που δυσκολεύει την επανεκκίνηση των μηχανών της ανάπτυξης. Ατομικά και συλλογικά.
Η σημερινή γενιά που καθοδηγεί τις εξελίξεις μεγάλωσε με τη λαϊκή οικονομία της δεκαετίας 1980,με τον αείμνηστο να κινεί τα νήματα ανάλογα με τις ανάγκες του κινήματος. Αργότερα,ο βραχύσωμος καθηγητής με το σημειωματάριο προσπάθησε να τα βάλει σε σειρά,με την ακαδημαϊκή όμως προσέγγιση να υπερισχύει του πολιτικού μάνατζμεντ. Άρα και της αποτελεσματικότητας. Αργότερα,όταν ανέλαβε ο ‘ανηψιός’,η φοβική ήπια προσαρμογή αποστέρησε τον δυναμισμό από την κυβερνητική πολιτική που ακολούθησε. Το όραμα χάθηκε,μαζί με τα δανεικά. Σήμερα,το ‘παιδί που δεν έκανε’ ανέλαβε να διαχειριστεί τα leftovers της νεοελληνικής οικονομίας. Σε ένα περιβάλλον στεγνό,από ρευστό αλλά και υπομονή προς τους Έλληνες πολιτικούς.
Στην περίοδο του Μνημονίου,τα ουσιαστικά προβλήματα της οικονομίας πλέον εξέχουν πάνω από όλα τα επικοινωνιακά τρικ και τις πιο απίθανες τεχνικές κουκουλώματος. Η κρίση έγινε οριζόντια,με τον δημόσιο λόγο να ακολουθεί τη δική του πορεία,μέσα από τις ατραπούς του κομματισμού και της Μνημονιο-λογίας,αγνοώντας ότι πολλά από αυτά που συζητούν οι ειδήμονες – με εξαίρεση τις μειώσεις μισθών και συντάξεων – αποτελούν αναγκαίες διαρθρωτικές ή ‘εκσυγχρονιστικές’ κινήσεις,που εντάσσουν τη χώρα στη ροή του ευρωπαϊκού πολιτισμού της καθημερινότητας. Για παράδειγμα,έχετε δοκιμάσει να ιδρύσετε εταιρεία στη Δανία;Να αγοράσετε σπίτι στη Γερμανία;Ρωτήστε κάποιους που το έχουν κάνει και θα καταλάβετε τι σημαίνει η έννοια του πελάτη για τους ιδιώτες και το ευρωπαϊκό κράτος.
Σήμερα στη χώρα μας ελάχιστοι δημοσιογράφοι,ειδικοί κ.ά. μπορούν να διατυπώσουν τον δημόσιο λόγο που απαιτούν οι περιστάσεις. Μικρός αριθμός ανθρώπων με πρόσβαση σε προβεβλημένες πλατφόρμες δημοσιότητας είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται την ουσία της οικονομίας. Με στοιχεία κοινωνικά,ψυχολογικά,αλλά και απαιτούμενης πολιτικής συμπεριφοράς. Όπως όλα δείχνουν,η περίοδος είναι εξαιρετικά κρίσιμη,όχι μόνο για τα δημόσια οικονομικά,το χρέος και την κοινωνική συνοχή,αλλά και για τη συνοχή της ελληνικής σκέψης.
Οι πολιτικοί και τα Μέσα φροντίζουν για τη διατήρηση του πανικού. Παρά την επιμονή των πολιτών να αποστρέφουν το βλέμμα. Η ΝΔ διαχειρίζεται τα απομεινάρια της ΄πλατειάς κοινωνικής συμμαχίας’,το δε ΠΑΣΟΚ απλώς ‘δεν υπάρχει’. Τα παλιά στελέχη που δεν συμμετέχουν στην κυβέρνηση έχουν κλειστεί στα νεοκλασικά και τις μεζονέτες,όσοι παρέμειναν ενεργοί ασκούν ανέξοδη κριτική,ενώ οι καινούργιοι,βλέποντας τη δημοτικότητά τους να υποχωρεί,επιδίδονται σε περιστασιακές ατάκες για δημοσιογραφική χρήση.
Και η παράνοια συνεχίζεται με τους πολιτικούς και τους συνδικαλιστές να κυριαρχούν στη δημόσια συζήτηση. Τα μηνύματα είναι συγκεχυμένα και οι πολίτες πλήρως αποπροσανατολισμένοι από τα προβλήματα της τσέπης τους και τους πολιτικούς,που πασχίζουν να ξελασπώσουν από έναν βούρκο που οι ίδιοι δημιούργησαν. Και βέβαια την ακαδημαϊκή κοινότητα για ακόμη μια φορά άφαντη,να προστατεύει τα κεκτημένα της ενάντια στην Διαμαντοπούλου….
Ο λογαριασμός είναι βαρύς,γιατί οι αμαρτίες είναι πολλές και έχουν ριζώσει βαθιά στη δημόσια λειτουργία της οικονομίας.
Το ίδιος βαρύς πρέπει να ήταν και ο λογαριασμός σε ένα ψαράδικο στου Ψυρρή,μου έλεγε φίλος μου,όταν βρέθηκε τις ημέρες των κινητοποιήσεων των ΜΜΜ,και έγινε μάρτυρας ξέφρενης ψαροφαγίας συνδικαλιστών,οι οποίοι συζητούσαν τις …περαιτέρω κινητοποιήσεις τους.
Αλλά δεν θα κολλήσουμε σε αυτήν την κατάπτυστη,αντιεργατική σύγκριση. Έτσι δεν είναι;Παρά το ότι το γεύμα το κεράσαμε εμείς. Χωρίς να το ξέρουμε.
Ο Δημήτρης Καμάρας είναι δημοσιογράφος (PhD,London). Εχει εργαστεί σε εφημερίδες,στο διαδίκτυο και στον τομέα της πολιτικής επικοινωνίας και στρατηγικής.
