Είτε χρεοκοπήσει η χώρα είτε όχι είναι σαφές πλέον ότι η οικονομική,η κοινωνική και η πολιτική ζωή της χώρας δεν θα είναι ίδιες.
Η οργάνωση και προοπτική της ζωής των Ελλήνων όπως είχε οργανωθεί τις προηγούμενες δεκαετίες έχει πλέον ανατραπεί. Και αυτό είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Οποιος δεν το αναγνωρίζει ή δεν το βλέπει,απλώς εθελοτυφλεί.
Πλήθος σχέσεων και κανόνων έχει αναιρεθεί,η κρίση και οι πολλές εκφράσεις της έχουν επιβάλει τα δικά τους μέτρα,τα δικά τους σταθμά,τις δικές τους νομοτέλειες.
Δεν υπάρχει πεδίο αυτή τη στιγμή της οικονομικής και κοινωνικής ζωής που να μην έχει μεταβληθεί.
Από τις εργασιακές σχέσεις και τις αμοιβές,την ίδια εργασία,τους όρους αυτής και τις συντάξεις,μέχρι την άσκηση του εμπορίου,τις δοσοληψίες και τα συναλλακτικά ήθη,τα πάντα έχουν είτε διαβρωθεί,είτε ριζικά μεταβληθεί. Οι κοινωνικές σχέσεις επίσης δοκιμάζονται,οι εντάσεις είναι καθημερινές,ο θυμός και η ανασφάλεια,επηρεάζουν τα πρόσωπα,μεταβάλλουν τις συμπεριφορές.
Γι’αυτό και παντού επικρατούν αταξία,αναστάτωση και αμφισβήτηση. Και όπου η μεταβολή δεν έχει επέλθει,θα επέλθει στο επόμενο διάστημα,όταν φανερωθούν πλήρως οι συνέπειες της κρίσης και απαιτηθεί ανασύνταξη και αναδιοργάνωση είτε των επιχειρηματικών δομών,είτε των δραστηριοτήτων.
Κακά τα ψέματα,καμία οικονομική δραστηριότητα,μεγάλη ή μικρή δεν θα μείνει αλώβητη και ανεπηρέαστη.
Λίαν προσεχώς θα επέλθει για παράδειγμα ριζική αλλαγή στη λειτουργία των Τραπεζών.
Μέχρι τώρα παίζουν άμυνα,προσπαθούν να συντηρήσουν τη θέση τους,αλλά είναι βέβαιο ότι μετά τα νέα τεστ αντοχής και τις υποχρεώσεις που θα αναλάβουν έναντι της διάσωσής τους αναγκαστικά θα κινηθούν προς συγχωνεύσεις και έλεγχο του κόστους.
Το αυτό θα μεταδώσουν και προς τις συνδεδεμένες με αυτές επιχειρήσεις,από τις οποίες θα απαιτήσουν ανάλογες προσαρμογές. Η αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα πρέπει να θεωρείται βεβαία και αντίστοιχη θα είναι η αναδιάρθρωση συνολικά του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.
Πολλοί από τους παλαιούς ”παίχτες”θα χαθούν,νέοι θα εμφανισθούν,με άλλη κουλτούρα και άλλα ήθη. Νέες επιχειρήσεις θα καλύψουν το κενό,θα φέρουν νέες μεθόδους παραγωγής και οργάνωσης,άλλη αντίληψη εργασίας. Νέες δραστηριότητες ακόμη θα αναδειχθούν,η στροφή στην παραγωγή δεν μπορεί παρά να επέλθει,οι υπηρεσίες θα συρρικνωθούν ή θα αλλάξουν μορφή,η ποιότητά τους θα είναι διαφορετική,όπως και η τιμολόγησή τους θα μεταβληθεί.
Το κράτος επίσης δεν μπορεί παρά να ανασυνταχθεί και αναδιοργανωθεί,να διατυπώσει και υιοθετήσει νέες σχέσεις με τους πολίτες.
Σε κάθε περίπτωση οι αλλαγές είναι μπροστά και θα επιδράσουν καθοριστικά στο κοινωνικό σώμα και μαζί στην πολιτική,η οποία ήδη δοκιμάζεται και όπως όλα δείχνουν θα υποστεί τη εγαλύτερη αναδιάρθρωση.
Το αυτό θα συμβεί με τα ΜΜΕ και τον Τύπο,με τη διαφήμιση,την έρευνα,την επικοινωνία,την τέχνη,τον πολιτισμό,με ότι τέλος πάντων ορίζει τον κύκλο των ιδεών και των αντιλήψεων.
Με άλλα λόγια όλα θα αλλάξουν. Είπαμε η προηγούμενη ζωή μας αν δεν έχει ανατραπεί,οδεύει προς ανατροπή.
Ας ετοιμαζόμαστε λοιπόν όλοι για αυτή την επερχόμενη μεγάλη αλλαγή.
Δημοσιεύθηκε στο tovima.gr,13.7.2011
Ο Αντώνης Καρακούσης έχει σπουδάσει οικονομικά. Το 1983 αρχίζει να δημοσιογραφεί στην "Ελευθεροτυπία" και ειδικεύεται στο οικονομικό ρεπορτάζ. Το 1991 μεταπηδά στην "Καθημερινή",στην οποία παραμένει δεκατρία χρόνια διατρέχοντας όλα τα κλιμάκια της διευθυντικής ιεραρχίας. Από το Δεκέμβριο 2004 αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Τα Νέα" και «Το Βήμα». Toν Αύγουστο 2011 ανέλαβε τη Διεύθυνση του "Βήματος". Στο βιβλίο του με τίτλο “Μετέωρη Χώρα - Από την κοινωνία της ανάγκης στην κοινωνία της αφθονίας (1975 – 2005)" ο Αντώνης Καρακούσης καταγράφει τα γεγονότα που στιγμάτισαν την Ελλάδα το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα.
