Ορμώμενος από ένα σημείωμα του διορατικού ψηφιακού columnist Χάρη Παυλίδη,με τίτλο ‘Τολμηρό άνοιγμα στο διαδίκτυο’ επιχειρώ να ασχοληθώ με το παράδοξο εννοιολογικά θέμα που υπονοεί ο τίτλος. Γράφει ο Χ.Π,αναφερόμενος σε χθεσινό Δελτίο Τύπου της ΝΔ προς τους blogger:“η πρωτοβουλία της επικοινωνιακής ομάδας να έρθει πιο κοντά σ’ αυτό το ‘νέο είδος’ δημοσιογραφίας είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αρκεί βέβαια να γίνει αντιληπτό σε όλους ότι η προσέγγιση χρειάζεται ιδιαίτερη τόλμη και φυσικά ευρύτητα πνεύματος ώστε η σχέση που πάει να αναπτυχθεί να μην οδηγήσει σε ‘τραυματική εμπειρία’… Κι ένα ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι μέχρι που θα αντέξει ο κομματικός μηχανισμός- ο όποιος κομματικός μηχανισμός- την ‘αυθάδεια’ ενός μπλόγκερ…’
Η απάντηση δόθηκε. Το αποτέλεσμα δείχνει προδιαγεγραμμένο,ιδιαίτερα όταν η ‘επαφή’ που επιδιώκεται ξεκινά με την εκδήλωση πρόθεσης αποστολής δελτίων τύπου του κόμματος,που ήδη είναι αναρτημένα στο κομματικό site!
Οι bloggers είναι ιδιαίτερος τύπος ανθρώπων. Με ανησυχίες,αυξημένες ικανότητες στη γραφή,στην αξιολόγηση των πραγμάτων,ή απλώς στην εξιστόρηση όψεων της προσωπικής τους ζωής,για να αποκτά και νόημα η ουσία του όρου. Έρευνα που είχε γίνει στις ΗΠΑ πριν από λίγα χρόνια κατέγραψε ότι πάνω από τους μισούς bloggers χρησιμοποιούσαν το διαδίκτυο ως μοναδικό μέσο δημοσιοποίησης των απόψεών τους,54% είναι κάτω των τριάντα ετών και η πλειονότητα υποστηρίζει ότι ο κύριος λόγος για τον οποίο ‘ποστάρουν’ κείμενα σε προσωπικά ιστολόγια (blogs) είναι για να μοιράζονται προσωπικές τους εμπειρίες ή πρακτικές γνώσεις ή ικανότητες με τους αναγνώστες τους.
Βέβαια,στην Ελλάδα,το blogging απέκτησε δημοσιότητα ως εναλλακτική πλατφόρμα δημοσιοποίησης ειδήσεων και,κυρίως,διατύπωσης απόψεων,σχολίων με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την αμεσότητα της δημοσίευσης. Με όλα τα συνεπακόλουθα,βέβαια,που συνοδεύουν την ταχύτητα στον χώρο της δημοσιογραφίας. Κάποια στιγμή,ακολούθησαν και τα κόμματα,όταν είδαν ότι άρχισαν με …ψηφιακή ταχύτητα να χάνουν την επαφή με τους νέους.
Όμως τα blogs είναι χρήσιμα για σοβαρότερους λόγους. Σε περιόδους κρίσης,και σε ατελή πολιτικά συστήματα όπως το ελληνικό,στους χώρους των κατεστημένων δομών,η δημοκρατία υπολειτουργεί,γίνεται θύμα των εκάστοτε συμφερόντων και επιδιώξεων. Έτσι,ο δυναμισμός των πολιτών,που συντηρεί την ουσία της δημοκρατίας στη χώρα μας,εκφράζεται μέσα από την καθημερινότητά τους,στα καφενεία,στις ουρές,στον δρόμο και στη σχόλη. Την τελευταία δεκαετία,η συζήτηση γίνεται και στο διαδίκτυο,στα (εμμέσως προσωποπαγή) πολιτικά ιστολόγια,όπου ενίοτε γίνονται και αποκαλύψεις για υποθέσεις που αφορούν δημόσια πρόσωπα,αξιωματούχους της κυβέρνησης,υπουργούς,κ.λπ. Άλλες φορές δημοσιοποιούνται και λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής πολιτικών και προσωπικοτήτων,γεγονός που ταράζει τα νερά και ενεργοποιεί δυνάμεις αντίδρασης από τους θιγόμενους,και γενικότερα τους υπερασπιστές του status quo.
Πέραν αυτών,η ελεύθερη διατύπωση ιδεών,απόψεων,η σκληρή κριτική προς το πολιτικό σύστημα (η οποία επιβάλλεται στις μέρες μας),η αποκάλυψη κακώς κειμένων και η δημοσιοποίηση παραπόνων πολιτών,οι οποίοι,λόγω γραφειοκρατίας και αναποτελεσματικότητας του Κράτους δεν βρίσκουν το δίκιο τους,αποτελούν στοιχεία κοινωνικής προσφοράς. Ενισχύεται έτσι ο δημοκρατικός διάλογος,μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους,αποκαλύπτονται στους πολίτες οι κρυφές ατζέντες και επιδιώξεις του ενός και του άλλου και απογυμνώνονται οι ελίτ,που έχουν συνηθίσει να “καταναλώνουν τη χώρα” χωρίς να βρίσκουν αντιδράσεις.
Λέγεται ότι η δημοσιογραφία θριαμβεύει όταν οι ελίτ είναι διχασμένες. Όταν οι επιδιώξεις τους είναι αντικρουόμενες και οι στόχοι πολύτιμοι για κάθε πλευρά. Αυτό είναι αληθές,σε ορισμένες περιπτώσεις. Όμως,κατά κανόνα και στα περισσότερα ζητήματα,οι ελίτ,σε γενικές γραμμές συμφωνούν και συμπορεύονται.
Έτσι,στη μάχη για τη δημόσια διατύπωση του αυτονόητου,τα blogs,η αδόμητη,σχεδόν αναρχική πλευρά του δημόσιου διαλόγου,παρά τις υπερβολές,εξελίσσεται σε όαση ελευθερίας και ανεξαρτησίας.
Άρα,το μήνυμα προς οργανισμούς,φορείς και πολιτικά κόμματα,που επιθυμούν να εντάξουν τους bloggers στην επικοινωνιακή πολιτική τους είναι να γνωρίσουν καλά το πεδίο,προτού επιχειρήσουν τη διείσδυση. Καταρχάς το πεδίο του διαδικτύου και ακολούθως τον απέραντο και ευμετάβλητο χώρο του blogging.
Συμβουλή προς την κα Τζότζολα,η οποία ξεκίνησε τις επαφές της με τα νέα μέσα:Εξερευνήστε το πεδίο με προσοχή και για αρχή δημιουργείστε το δικό σας ιστολόγιο ή site. Πρόσεξα ότι τα tzotzola.gr / .eu / ακόμη και .com είναι ελεύθερα προς κατοχύρωση. Σπεύστε…
Ο Δημήτρης Καμάρας είναι δημοσιογράφος (PhD,London). Εχει εργαστεί σε εφημερίδες,στο διαδίκτυο και στον τομέα της πολιτικής επικοινωνίας και στρατηγικής.
