
Παρέμβαση από τον Γ. Νάκο,ομότιμο καθηγητή Νομικής Θεσσαλονίκης:
“Ουσιαστικοί κίνδυνοι ελλοχεύουν δομικά στη σύνθεση του νέου,υπό νομοθέτηση πειθαρχικού συμβουλίου των Δ(ημοσίων) Υ(παλλήλων),ειδικά με τη συμμετοχή δύο διευθυντών από διαφορετικά υπουργεία από αυτά που ανήκει ο κρινόμενος δημόσιος υπάλληλος,για να μην υπάρχει αυτό που συμβαίνει σήμερα,ο υπάλληλος δηλαδή να κρίνεται από πειθαρχικό συμβούλιο,που συμμετείχε διευθυντικό στέλεχος κατά βάση από το ίδιο Υπουργείο,ακόμη και συνήθως από την ίδια Υπηρεσία,όπως από το Πανεπιστήμια,όπου ο οικείος πειθαρχικός κριτής προερχόταν από το Πανεπιστήμιο του πειθαρχικώς κρινομένου,που συνδεόταν,συνήθως,άμεσα και φιλικά με τον κρινόμενο,ιδιαίτερα στη χαρακτηριστική περίπτωση κατά την οποία ο πειθαρχικός κριτής ήταν και συνδικαλιστής,υποψήφιος,βέβαια,που είχε την ανάγκη ψήφου από όλους τους υπαλλήλους,μεταξύ των οποίων ανήκε και ο πειθαρχικώς κρινόμενος.
Αλλά και η νέα ρύθμιση με τη συμμετοχή διευθυντών από διαφορετικά Υπουργεία πάλι παρουσιάζει ουσιαστικό και πραγματικό κενό,όταν σε όλες τις πόλεις,μεγάλες ή μικρές,πάλι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι διευθυντές από άλλο Υπουργείο,της ίδιας πόλεως,να είναι επίσης «γνωστοί» με πιθανότητα άμεσου επηρεασμού τους από το περιβάλλον τους,της ίδιας πόλεως.
Πρόταση οι δικαστές να είναι τρεις και ο διευθυντής να είναι ένας,αν θέλουμε να γίνουμε ορθή δημόσια διοίκηση.”