Στην αγγλοσαξωνική σκέψη,όταν μια κατάσταση δείχνει συγκεχυμένη,το ερώτημα που ξεδιαλύνει τα πράγματα είναι σαφές και κοφτό:Who benefits? Ισχύει σε μεγάλο βαθμό σε διάφορους κλάδους επαγγελμάτων,ενώ είναι απόλυτα κυρίαρχο κάθε φορά που οι πολιτικοί συζητούν δημόσια για το δημόσιο συμφέρον (public interest).
Αν αναλογιστούμε τη συζήτηση περί πρόωρων εκλογών,που σπινάρουν κάθε λίγο και λιγάκι οι ιστότοποι και τα ιστολόγια,και την προσεγγίσουμε με το ωφελιμιστικό κριτήριο κατά νου,τότε προκύπτουν διάφορα χρήσιμα συμπεράσματα. Για παράδειγμα,με τις πρόωρες εκλογές εν μέσω κρίσης,δεν ωφελείται σε καμμία περίπτωση η εικόνα της χώρας στα μάτια των ξένων (Ευρωπαίων και μη),οι οποίοι βλέπουν για ακόμη μία φορά τους Έλληνες σε ασκήσεις αλληλοσπαραγμού,αντί ενωμένους ενάντια στο πρόβλημα. Δεν ωφελείται το επάγγελμα των πολιτικών,το οποίο αποποιείται και τα τελευταία ψήγματα λειτουργήματος,επιβεβαιώνοντας τις τάσεις των πολιτών προς τον “κανέναν”και το “δεν απαντώ”,“δεν ψηφίζω”,“άντε παράτα με”. (Δεν μπορεί τα επιτελεία των δύο μεγάλων να μην γνωρίζουν ότι η διαμαρτυρία των πολιτών θα είναι τόσο έντονη,που η συμμετοχή στις κάλπες θα φτάσει σε σημείο ρεκόρ – προς τα κάτω). Επίσης,ζημιώνεται η αληθινή έννοια της πολιτικής και της συμμετοχής στα κοινά με τους Έλληνες να αποτραβιούνται από τις κοινές υποθέσεις και να προσπαθούν να διαχειριστούν την κρίση σε προσωπικό επίπεδο. Σε άλλες χώρες,αυτό το φαινόμενο δεν θα είχε τόση σημασία,αλλά για τη χώρα που γέννησε τις έννοιες αυτές,αποτελεί δραματική εξέλιξη.
Από το άλλο μέρος,ποιός ωφελείται;Ωφελούνται ορισμένες πολιτικές παρέες,που επιζητούν ρόλο στο χάος. Ωφελούνται τα Μέσα Ενημέρωσης (όσα απομείνουν),γιατί γουστάρουν να σκορπούν τον πανικό,μπας και τραβήξουν την προσοχή των πολιτών,οι οποίοι παρακολουθούν με αγωνία την εξέλιξη των πραγματικών μέτρων,αλλά και της κινδυνολογίας,μπας και μάθουν ακριβώς τι θα πάθουν. Ωφελούνται νεοφώτιστοι σχηματισμοί,που πλασάρονται ως “ρυθμιστές”,ικανοποιούνται “ηγέτες”που φαίνεται να μην “έρχεται η ώρα τους”,πολιτικοί παράγοντες και παρατρεχάμενοι,που η κρίση τούς στέρησε τα αξιώματα.
Ωφελούνται,δηλαδή όλοι αυτοί από τους οποίους πρέπει να τρέξουμε να ξεφύγουμε.
Μεγάλοι,μικροί,γέροι,παράξενοι,γραφικοί,ανεπάγγελτοι,ανόητοι και απατεώνες,είναι μια ομάδα χαμένη,που έχει δέσει στον λαιμό την Ελλάδα και ετοιμάζεται να βουτήξει από το Σούνιο. Και επειδή οι περισσότεροι ήταν πάντα “της καρέκλας”και του βολέματος,δεν αξιώθηκαν ποτέ να μάθουν και κολύμπι…Με αυτόν τον τρόπο,το “φως”που θα έρθει γρήγορα,δεν θα είναι από την άκρη του τούνελ. Θα είναι άλλου είδους…Αγγλοσαξωνικά:sudden death. Ή ελληνικά,death by stupidity…
Η Αλεξία Σκούταρη είναι πολιτική αναλύτρια με σπουδές στο εξωτερικό στην οικονομική επιστήμη και την πολιτική της επικοινωνίας.
