Όσο και αν πολλοί στην Αθήνα θέλουν να αγνοούν ή να ξορκίζουν,αντιμετωπίζοντας ως «τρομοκρατικές»,τις πολλές ευρωπαϊκές προειδοποιήσεις για πιθανή ελληνική έξοδο από την ευρωζώνη,δεν σημαίνει ότι αυτές δεν υφίστανται κιόλας.
Αντιθέτως μάλιστα,εκτοξεύονται με κάθε ευκαιρία και το χειρότερο είναι ότι επιδρούν διαρκώς στο σώμα της ελληνικής οικονομίας,όπως καθημερινά διαπιστώνουν οι υπάλληλοι των εμπορικών Τραπεζών.
Κακά τα ψέματα,η χώρα μας κινείται εδώ και καιρό στην άκρη της αβύσσου. Παίζει στην κυριολεξία με τη φωτιά,χωρίς να αντιλαμβάνεται τις συνέπειες.
Οι περισσότεροι των εταίρων μας δεν μπορούν να πιστέψουν ότι δεν αναγνωρίζουμε το πρόβλημα και ότι τα κόμματά μας αντιμετωπίζουν την πραγματικά δική μας κρίση με τόση ανευθυνότητα.
Υπό αυτή την έννοια,και στον βαθμό που το ελληνικό έλλειμμα αξιοπιστίας περισσεύει,μεγάλη αγωνία επικρατεί σε ολόκληρη την Ευρώπη για τις εδώ εξελίξεις.
Αν το βράδυ της προσεχούς Κυριακής ή το αργότερο το μεσημέρι της Δευτέρας δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για σχηματισμό ισχυρής κυβέρνησης,τότε όλα μπορούν να μας συμβούν.
Η όποια εναπομείνασα εμπιστοσύνη μπορεί να κλονισθεί και η χώρα να εισέλθει σε φάση απόλυτης αμφισβήτησης,με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σταθερότητά της.
Με άλλα λόγια,οι εταίροι μας,ανήσυχοι όπως είναι,δεν μπορεί παρά να αξιολογούν όλα τα ενδεχόμενα για την Ελλάδα.
Όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας για δεύτερα και τρίτα πλάνα σχετικά με μας,πρέπει να θεωρούνται δεδομένα
Όσοι μάλιστα γνωρίζουν τη μέθοδο εργασίας των Γερμανών δεν έχουν καμία αμφιβολία ότι η προετοιμασία τους ακόμη και για το χειρότερο ελληνικό σενάριο είναι προχωρημένη.
Ας μην τρέφουμε λοιπόν αυταπάτες. Η Ελλάδα δεν είναι Ισπανία,ούτε το ελληνικό πρόβλημα ταιριάζει με εκείνο της Μαδρίτης. Εκεί το πρόβλημα είναι αμιγώς τραπεζικό,το δημοσιονομικό τελεί ακόμη υπό έλεγχο και τέλος πάντων η Ισπανία είναι μια μεγάλη χώρα,με άλλη βαρύτητα και θέση στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Η δική μας στάθμιση είναι σαφώς περιορισμένη και το κόστος μιας ελληνικής κρίσης ευκολότερα ελεγχόμενη. Για να μην αναφερθούμε στον μύθο της Ιφιγένειας που μας πάει γάντι και πολλούς συγκινεί στο Βερολίνο. Δεν είναι λίγοι άλλωστε εκείνοι που πιστεύουν ότι μια ελληνική θυσία θα λύσει τα μάγια και ούριος άνεμος θα κινήσει πάλι στα ευρωπαϊκά πανιά.
Όπως και να έχει,η χώρα και οι ηγήτορές μας δεν μπορούν να ελπίζουν σε ειδική μεταχείριση,ούτε να προσβλέπουν στην καλοσύνη των εταίρων μας. Οι εκλογές της Κυριακής είναι απαραίτητο να δώσουν κατά το δυνατόν ισχυρότερη κυβέρνηση,ικανή και εξοπλισμένη να αναλάβει όλες τις υποχρεώσεις και να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση. Οτιδήποτε άλλο θα ελευθερώσει όλα τα δαιμόνια,εγχώρια και διεθνή,η δράση των οποίων θα βυθίσει τη χώρα στην ακυβερνησία και στο χάος. Πέντε και μια λοιπόν μείνανε…
Δημοσιεύθηκε στο tovima.gr,12.6.2012
Ο Αντώνης Καρακούσης έχει σπουδάσει οικονομικά. Το 1983 αρχίζει να δημοσιογραφεί στην "Ελευθεροτυπία" και ειδικεύεται στο οικονομικό ρεπορτάζ. Το 1991 μεταπηδά στην "Καθημερινή",στην οποία παραμένει δεκατρία χρόνια διατρέχοντας όλα τα κλιμάκια της διευθυντικής ιεραρχίας. Από το Δεκέμβριο 2004 αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Τα Νέα" και «Το Βήμα». Toν Αύγουστο 2011 ανέλαβε τη Διεύθυνση του "Βήματος". Στο βιβλίο του με τίτλο “Μετέωρη Χώρα - Από την κοινωνία της ανάγκης στην κοινωνία της αφθονίας (1975 – 2005)" ο Αντώνης Καρακούσης καταγράφει τα γεγονότα που στιγμάτισαν την Ελλάδα το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα.