Πολλά μπορεί να πει κανείς για τα τελευταία μέτρα. Να αποδεχθεί για παράδειγμα ότι είναι στρεβλή και ανορθολογική η συνταξιοδότηση πριν τα 55 χρόνια. Ή επίσης να δικαιολογήσει ότι σε έκτακτες περιστάσεις σαν τις σημερινές μπορούν να περιορισθούν οι πιο ψηλές συντάξεις.
Εκείνο όμως που δεν χωνεύεται είναι το μέτρο της γενικής μείωσης του αφορολογήτου στα 5.000 ευρώ,επειδή απλούστατα ο φορολοελεγκτικός μηχανισμός δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να ελέγξει την φοροδιαφυγή των εμπορευομένων,των ελευθέρων επαγγελματιών,των εισοδηματιών και των αυτοαπασχολουμένων. Η οριζόντια μείωση του αφορολογήτου ορίου είναι το πιο άδικο μέτρο.
Τιμωρεί κατά τρόπο βαρύ και άκομψο τους πιο ειλικρινείς φορολογούμενους,εκείνους που δεν κρύβουν και δεν μπορούν να κρύψουν εισοδήματα,επειδή συλλαμβάνονται στην πηγή. Οι μισθωτοί ,οι πιο ειλικρινείς των φορολογούμενων,καλούνται ακόμη μια φορά να πληρώσουν το μάρμαρο και να σηκώσουν το βάρος των ασύλληπτων φόρων,της ασύδοτης παραοικονομίας,της ενδημικής φοροδιαφυγής και της διαχρονικής αδυναμίας των κυβερνήσεων να προσεγγίσουν τα πολλά διαφεύγοντα εισοδήματα.
Η μείωση του αφορολογήτου επιβλήθηκε προκειμένου να πληρώσουν κάποιο ελάχιστο φόρο οι εκατοντάδες χιλιάδες ελευθερο-επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι οι οποίοι δήλωναν επί χρόνια ετήσια εισοδήματα στο ύψος του αφορολογήτου ορίου των 12.000 ευρώ αποφεύγοντας έτσι να πληρώνουν φόρο εισοδήματος. Κι αυτό γιατί από το 1998 δεν έγινε συστηματική προσπάθεια να προσεγγισθούν τα διαφεύγοντα εισοδήματα συγκεκριμένων ομάδων του πληθυσμού.
Από την κατάργηση των αντικειμενικών κριτηρίων και εντεύθεν ασύδοτα δρούσαν και περιφρονούσαν τις φορολογικές υποχρεώσεις. Και όταν ήλθε η κρίση ο ίδιος κύκλος που πλούτισε σε βάρος των ειλικρινών φορολογουμένων κατά πάσα βεβαιότητα έστειλε τα παράνομα κέρδη στην Εσπερία και επέτεινε την κρίση. Και τώρα αντί να εφευρεθεί μια μέθοδος αποκάλυψης των κρυφών εισοδημάτων όπως τα αντικειμενικά κριτήρια επιβλήθηκε η γενική μείωση του αφορολογήτου. Ακολουθήθηκε η μέθοδος πονάει κεφάλι,κόβει κεφάλι. Μόνο που τέτοιες επιλογές δεν συνιστούν πολιτική.
Απ΄αυτή την άποψη το μέτρο είναι εξοργιστικό και άδικο πέρα ως πέρα. Οι μισθωτοί θα έχουν κάθε λόγο να αντιδράσουν.
Ο υπουργός Οικονομικών,η τρόικα,όσοι τέλος πάντων επιλέγουν μέτρα και πολιτικές στη σημερινή Ελλάδα οφείλουν,όσο είναι καιρός,να ξανασκεφθούν το μέτρο. Και είτε να αποδεχθούν διαφορετική φορολογική κλίμακα για τους μισθωτούς με άλλο αφορολόγητο,είτε να βρουν τρόπο αντικειμενικού προσδιορισμού των εισοδημάτων για το πλήθος των εμπορευομένων,των αυτοαπασχολουμένων και των ελευθέρων επαγγελματιών.
Δημοσιεύθηκε στο TOVIMA.gr,22.9.2011
Ο Αντώνης Καρακούσης έχει σπουδάσει οικονομικά. Το 1983 αρχίζει να δημοσιογραφεί στην "Ελευθεροτυπία" και ειδικεύεται στο οικονομικό ρεπορτάζ. Το 1991 μεταπηδά στην "Καθημερινή",στην οποία παραμένει δεκατρία χρόνια διατρέχοντας όλα τα κλιμάκια της διευθυντικής ιεραρχίας. Από το Δεκέμβριο 2004 αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Τα Νέα" και «Το Βήμα». Toν Αύγουστο 2011 ανέλαβε τη Διεύθυνση του "Βήματος". Στο βιβλίο του με τίτλο “Μετέωρη Χώρα - Από την κοινωνία της ανάγκης στην κοινωνία της αφθονίας (1975 – 2005)" ο Αντώνης Καρακούσης καταγράφει τα γεγονότα που στιγμάτισαν την Ελλάδα το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα.
