Η Ελλάδα ποτέ πια δεν θα μπει σε τροχιά ανάπτυξης. Αυτό δηλώνουν οι αριθμοί και αυτό αποδεικνύει η εγκληματική και παρανοϊκή κοινωνική πραγματικότητα. Ιδού η κατάσταση.
Η Ελλάδα έχει σήμερα ένα δημόσιο χρέος 360 δισεκατ. ευρώ,στο οποίο πρέπει να προσθέσουμε 270 δισεκατ. ευρώ ιδιωτικό χρέος,40 δισεκατ. ευρώ κρατικές εγγυήσεις και περί τα 200 δισεκατ. ευρώ χρέη των ασφαλιστικών ταμείων. Έχουμε έτσι ένα άθροισμα 870 δισεκατ. ευρώ χρεών,που είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο. Εξάλλου,λόγω του ύψους του,το χρέος αυτό ποτέ δεν πρόκειται να εξοφληθεί –εκτός και αν η Ελλάδα τα προσεχή 100 χρόνια αναπτύσσεται με ρυθμούς 8% ετησίως και με συνεχή δημοσιονομικά πλεονάσματα.
Στο ενεργητικό,όμως,σκέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι η ιδιωτική αποταμίευση εκτός Ελλάδος υπολογίζεται στα 160 δισεκατ. και εντός στα 210 δισεκατ. ευρώ. Επίσης,κατά την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου,η καταπάτηση γης εκτιμάται στα 160 δισεκατ. ευρώ και η συνολική ακίνητη περιουσία,δημόσια και ιδιωτική,στα 300 δισεκατ. ευρώ περίπου. Άρα,με λογιστικούς όρους,το άνοιγμα της χώρας βρίσκεται κάπου στα 250 δισεκατ. ευρώ –ενδέχεται,όμως,να αυξηθεί λόγω της σταδιακής κατάρρευσης της κτηματαγοράς.
Ωστόσο,ενδιαφέρον παρουσιάζει η σύνθεση του παραπάνω ανοίγματος των 250 δισεκατ. ευρώ. Από τα διαθέσιμα στοιχεία των εθνικών λογαριασμών και τα αντίστοιχα της Τράπεζας της Ελλάδος προκύπτει ότι σωρευτικά το έλλειμμα αυτό είναι το αποτέλεσμα του ανοίγματος του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας μας,το οποίο την δεκαετία 1999-2009 έφθασε τα 280 δισεκατ. ευρώ,εκτινάσσοντας το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας στα 170 δισεκατ. ευρώ. Ήτοι,στο ήμισυ του συνολικού κρατικού χρέους. Γιατί,όμως,συνέβη αυτό;
Το 1981,όταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε την διαχείριση της υπό τον Κων. Καραμανλή κρατικοποιηθείσης οικονομίας,προς κατευνασμό του ΚΚΕ και των άλλων “προοδευτικών”δυνάμεων,η ελληνική βιομηχανία αντιπροσώπευε το 23% της συνολικής παραγωγής ακαθάριστου προϊόντος και ως ποσοστό συμμετοχής στον εθνικό πλούτο βρισκόταν αρκετά κοντά στον τότε κοινοτικό μέσον όρο,που ήταν 27% περίπου. Την ίδια χρονιά,η Ελλάδα είχε πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (ΙΤΣ),παρά το εμπορικό της έλλειμμα.
Από το 1982,η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ,πέρα από την κρατικοποίηση της οικονομίας προχωρά και στην κομματικοποίησή της,για να βολευτούν οι αποκαλούμενοι “μη προνομιούχοι”,δηλαδή τα κομματικά στελέχη. Στο πλαίσιο αυτό,μεγάλες βιομηχανίες “κοινωνικοποιούνται”,δηλαδή διαλύονται,άλλες κυριολεκτικά λεηλατούνται (Λαδόπουλος,κ.ά.) και ορισμένες “εισέρχονται”στον αλήστου μνήμης Οργανισμό Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων (ΟΑΕ). Την δεκαετία 1981-1991,η βιομηχανική παραγωγή πέφτει 40%,ταυτοχρόνως όμως τα εμπορικά ελλείμματα ανεβαίνουν,με αποτέλεσμα τον Δεκέμβριο του 1990,επί κυβερνήσεως Ζολώτα,η Ελλάδα να βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Η κατάσταση σώζεται την τελευταία στιγμή με δάνειο 300 δισεκατ. δραχμών,το οποίο απορροφάται από αμοιβές και δώρα των δημοσίων υπαλλήλων. Οι τελευταίοι,από 320.000 που ήσαν το 1981,είχαν φθάσει τις 576.000,με μέσες αμοιβές υπερτριπλάσιες του ιδιωτικού τομέα και μηδενική παραγωγικότητα.
Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε και τα χρόνια που ακολούθησαν,στην διάρκεια των οποίων το φαυλοκρατικό κράτος απέκτησε απίθανα συντεχνιακού τύπου κοινωνικά και οικονομικά ερείσματα (ποδόσφαιρο,ΜΜΕ,κλπ.),η ελληνική βιομηχανία έφθασε στο 13%,την στιγμή που στην Ευρώπη των 27 ανερχόταν στο 30%. Δημιουργήθηκε έτσι στην Ελλάδα ένα σημαντικό παραγωγικό κενό,το οποίο οι διαδοχικές κυβερνήσεις κάλυπταν με δανεισμό και με κοινοτικές επιδοτήσεις. Όμως,τις τελευταίες το φαυλοκρατικό κράτος αδυνατούσε να απορροφήσει σε ποσοστό ικανοποιητικό,με αποτέλεσμα να πάνε χαμένα τεράστια παραγωγικά κονδύλια.
Την ίδια περίοδο ακυρώθηκαν πάνω από 600 παραγωγικές επενδύσεις στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος,των αρχαίων και των οικοπεδοφάγων,που δεν ήθελαν επίσημες τουριστικές επενδύσεις. Στην δεκαετία 1991-2001,200.000 παράνομοι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων που τα είχαν μετατρέψει σε τουριστικά καταλύματα ενθηλάκωσαν περί τα 160 εκατ. ευρώ,χωρίς να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ στην εφορία. Επίσης,116 πράσινοι και γαλάζιοι συνεταιρισμοί φέσωσαν την Αγροτική Τράπεζα με πάνω από 200 εκατ. ευρώ και τώρα την απειλούν με …καταλήψεις.
Έτσι,σήμερα,αυτό το φαυλοκρατικό μόρφωμα μάχεται για το χθες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει ό,τι μπορεί για να κερδίσει χρόνο,ώστε η επιδιωκόμενη από τους φαύλους χρεοκοπία να είναι όσο πιο ανώδυνη γίνεται για τα υπόλοιπα 460 εκατομμύρια Ευρωπαίους. Οι δε περί ανάπτυξης θεωρίες είναι καλές για συζητήσεις στην αμμουδιά,αλλά απέχουν πολύ από την θλιβερή πραγματικότητα της χώρας. Μία χώρα που πολλοί αναρωτιούνται πλέον γιατί παραμένει στην ΕΕ,στην ουσία παρά την θέλησή της.
Ο Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος είναι δημοσιογράφος. Επίτιμος διεθνής πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και πρώην πρόεδρος της ΈΣΠΗΤ.
