Tο «σύστημα» εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία της παρανοϊκής τυπολατρίας αλλά και της πλέον «καπιταλιστικής» αγοράς. Εχει όλα τα χαρακτηριστικά του κρατισμού,της αριστερο-αριστοκρατίας. Υποθάλπει την οικονομική διαφθορά και την ταξική ανισότητα. Εξηγούμαι…
Είναι εξωπραγματικό να εισάγονται οι μισοί (το 53,1% των 80.615 εισακτέων) με βαθμό υψηλότερο από 15! Δεν είναι δυνατόν οι μαθητές μας να έχουν τόσο καλές επιδόσεις. Ακόμη περισσότερο ισχύει αυτή η παρατήρηση για το 37%,που πέρασε το άριστα (πάνω από 17) ή το απίθανο ποσοστό 14,4% που αντιστοιχεί σε όσους εισακτέους πέρασαν με βαθμό μεταξύ 19 και 20!
Θα κατανοήσουμε εύκολα γιατί το σύστημα είναι καπιταλιστικό αν θεωρήσουμε ότι ο «βαθμός» είναι μια «τιμή». Οσο περισσότερο ζητείται το αγαθό τόσο θα μεγαλώνει η τιμή του,όπως στην τέλεια αγορά. Αναμενόμενο,αφού η υψηλή «τιμή» της Νομικής,για παράδειγμα,δικαιολογείται επειδή οδηγεί σε επαγγέλματα τα οποία υπόσχονται αντίστοιχη οικονομική «αποκατάσταση».
Αντιστοίχως ακριβή είναι η αρχική «επένδυση». Οι οικογένειες πληρώνουν ακριβά την παραπαιδεία των φροντιστηρίων και των ιδιαίτερων μαθημάτων,που κατέχουν τη μυστική συνταγή τού «σχεδόν 20». Οι 1.277 μελλοντικοί νομικοί πλήρωσαν πολύ ακριβά τώρα,γιατί περιμένουν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους όταν,με το καλό,ασκήσουν κάποιο από τα πολλά επαγγέλματα που συνδέονται με τις σπουδές τους. Δεν κάνουν λάθος,κι ας μην τους επιβεβαιώνουν οι λίστες με τα δηλωμένα προς φορολόγηση εισοδήματα.
Πίσω από το σύστημα αυτό βρίσκεται μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που πίστεψε στον ιδεαλισμό της «δωρεάν παιδείας». Το σύστημα στηρίζεται σθεναρά από ακραίους συνδικαλιστές της «Αριστεράς»,οι οποίοι βδελύσσονται οποιαδήποτε σκέψη για την εισαγωγή οιασδήποτε μορφής διδάκτρων. Οι καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης δεν θέλουν τη χρηματοδοτική αυτονόμηση των σχολών,γιατί δεν θέλουν να αφήσουν στους πανεπιστημιακούς συναδέλφους τους να διαλέξουν μεταξύ όσων απολύει η δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Αυτά συμβαίνουν επειδή το σύστημα είναι διεφθαρμένο. Δεν επιλέγει τους ικανότερους να αντέξουν στην ανηφόρα και την πειθαρχία της πανεπιστημιακής μόρφωσης. Ξεχωρίζει όσους μπορούν να αντέξουν το κόστος της ιδιωτικής παραπαιδείας. Αντί να βελτιώσει τα δικά μας πανεπιστήμια,επιτρέπει στα παιδιά των πλέον ευπόρων να αποκτούν «καλύτερους» τίτλους στα ξένα πανεπιστήμια. Μήπως πρέπει κάποτε να μιλήσουμε και γι’ αυτά,αντί να κρυβόμαστε πίσω από ένα κράτος που καταρρέει παρασύροντας μαζί του τους πολίτες αυτής της χώρας;
Δημοσιεύθηκε στο skai.gr,30.8.2012
Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Παρίσι. Στο παρελθόν συνεργάστηκε με το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας,την Τράπεζα της Ελλάδος και μεγάλες εμπορικές τράπεζες. Εργάζεται στην Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ».