Η επικαιρότητα καταδιώκεται εδώ και μέρες από το θρίλερ των διαπραγματεύσεων με την τρόικα. Απ’αυτό το συνεχές μπρος –πίσω που τελειωμό δεν έχει.
Ωστόσο ακόμη κι αν επιτυχώς κλείσει,το βασικό πρόβλημα της χώρας,αυτό που συνδέεται με το έλλειμμα παραγωγής και δημιουργίας,δεν πρόκειται να λυθεί.
Και αυτό γιατί,όπως όλοι –έστω διαισθητικά –αντιλαμβάνονται,χωρίς νέα παραγωγή και δημιουργία το ελληνικό μαγαζί δεν πρόκειται να δει προκοπή. Ανεξαρτήτως λοιπόν της έκβασης των διαπραγματεύσεων με δανειστές και εταίρους,το βασικό πρόβλημα,αυτό που πνίγει την ελληνική κοινωνία,θα μένει άλυτο,ως άλλη χαίνουσα και απολύτως διαβρωτική πληγή.
Το μεγάλο ζήτημα λοιπόν είτε εντός του ευρώ,είτε έξω από αυτό,είναι ακριβώς αυτό:Της παραγωγής και της δημιουργίας. Μέχρι τώρα ουδείς έχει συστηματικά απασχοληθεί με αυτό το μέγα θέμα. Ούτε η Δεξιά,ούτε η Αριστερά,ούτε το κέντρο.
Όμως η χώρα έχει δυνάμεις. Διαθέτει σύγχρονες υποδομές,τα κάθε λογής δίκτυα είναι ανεπτυγμένα,τα παραδείγματα μοντέρνας παραγωγής δεν είναι λίγα,η νεολαία της είναι εκπαιδευμένη,πολύγλωσση και εξοικειωμένη με τις νέες τεχνολογίες,οι νέοι έλληνες μηχανικοί προσαρμόζονται με μεγάλη ευκολία σε οποιοδήποτε περιβάλλον,οι νέοι γιατροί επίσης έχουν μεγάλες δυνατότητες όπως φαίνεται από την αξιοποίησή τους στα νοσοκομεία και στα ερευνητικά κέντρα της Ευρώπης –μόνο στη Γερμανία αυτή τη στιγμή ειδικεύονται περίπου 6.000 –και βεβαίως όλη αυτή η στρατιά των ανέργων πτυχιούχων είναι γεμάτη προσόντα και ανεκμετάλλευτες δεξιότητες.
Αυτός ο συνδυασμός υποδομών και δυνατοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού δεν μπορεί να μένει για πολύ ανεκμετάλλευτος.
Διαθέτει όλα τα στοιχεία και τις προϋποθέσεις για ένα εκρηκτικό κίνημα παραγωγής και δημιουργίας,από μικρές δημιουργικές ομάδες νέων επιστημόνων.
Αρκεί κάποιοι να το φαντασθούν και να το υποστηρίξουν πραγματικά. Προσφέροντας κυρίως χώρο,ενθάρρυνση,οργάνωση,διασύνδεση,κίνητρα και λίγα χρήματα.
Στην περίπτωσή μας η κινητοποίηση αυτού του εκπαιδευμένου αργούντος ή ετεροαπασχολούμενου ανθρώπινου δυναμικού είναι το ήμισυ του παντός.
Αν διαμορφωθούν οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις για την ενεργοποίησή του,η χώρα δεν έχει τίποτε να φοβηθεί,έστω κι αν στην αρχή χρειασθεί να υπομείνει χαμηλότερα εισοδήματα και μικρότερες αμοιβές.
Με τη διαφορά,όπως είπαμε,ότι κάποιοι πρέπει να το φαντασθούν και να το υποστηρίξουν με θέρμη και ενθουσιασμό αυτό το νεανικό κίνημα παραγωγής και δημιουργίας.
Δημοσιεύθηκε tovima.gr,25.10.2012
Ο Αντώνης Καρακούσης έχει σπουδάσει οικονομικά. Το 1983 αρχίζει να δημοσιογραφεί στην "Ελευθεροτυπία" και ειδικεύεται στο οικονομικό ρεπορτάζ. Το 1991 μεταπηδά στην "Καθημερινή",στην οποία παραμένει δεκατρία χρόνια διατρέχοντας όλα τα κλιμάκια της διευθυντικής ιεραρχίας. Από το Δεκέμβριο 2004 αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Τα Νέα" και «Το Βήμα». Toν Αύγουστο 2011 ανέλαβε τη Διεύθυνση του "Βήματος". Στο βιβλίο του με τίτλο “Μετέωρη Χώρα - Από την κοινωνία της ανάγκης στην κοινωνία της αφθονίας (1975 – 2005)" ο Αντώνης Καρακούσης καταγράφει τα γεγονότα που στιγμάτισαν την Ελλάδα το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα.