Το παρόν κείμενο είναι,ως συνήθως,μια απλή υποκειμενική άποψη κάποιου περιθωριακού,μη επαγγελματία της τέχνης,χωρίς φιλοδοξία γνώσεων κριτικής της μουσικής.
Ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Ευρωσκοπία (Eurovision στα ελληνικά),φέτος είναι ο Λούκας Γιώρκας. Βέβαια όταν λένε “εκπρόσωπος”εννοούν όπως πάντα τον ερμηνευτή και με ψιλά γράμματα ψάχνοντας βρίσκει κανείς τους πραγματικούς δημιουργούς του τραγουδιού,που είναι ο συνθέτης και η στιχουργός.
Ο Λούκας (όχι Λουκάς) Γιώρκας είναι Κύπριος με κλασσική παιδεία (κιθάρα,βυζαντινή μουσική),αλλά προσαρμοσμένος στην πραγματικότητα (ριάλιτι και εξφάκτορ). Φοιτητής Βιολογίας αλλά με πνευματικό,που τον έχει βεβαιώσει ότι το χάρισμά του να τραγουδάει του έχει δοθεί από τον Θεό και οφείλει να το καλλιεργήσει. Παρ’ όλο που δεν πηγαίνει συχνά στην εκκλησία Τον εμπιστεύεται (τον Θεό). Αποτελεί έτσι η άριστη επιλογή τραγουδιστή για να ερμηνεύσει τους εμπνευσμένους (από ψηλά ίσως;) στίχους “τα βήματά μου κάνω ως το Θεό/κι αν πέσω εγώ ξανά θα σηκωθώ”. Όπως αποκάλυψε ο ερμηνευτής πρόκειται για ένα κομμάτι που δημιουργήθηκε μέσα σε δυο 24άωρα (!)
Όπως προσκαλεί και ο τίτλος (Watch my dance) κοιτάξαμε με προσοχή το χορευτικό. Συνειδητά επιλέχτηκε να κινείται ανάμεσα στο ζεϊμπέκικο και το χιπ-χοπ με άρωμα γυμναστικών ασκήσεων από ζογκλέρ λουναπαρκότσιρκων. Αυτό ίσως δεν είναι και κακό αφού προορίζεται για την “αρένα”της Eurovision,όπου συναντά κανείς ανάλογης αισθητικής συμπιλήματα (εκτοξεύσεις φωτιάς στο αλβανικό,μαγικά καπέλα –αλλαγές ρούχων στο κροατικό,μαντήλια που γίνονται ραβδιά στο εσθονικό κλπ). Ο μεγάλος όμως αριθμός των φανατικών θεατών της διοργάνωσης επιβάλλει και τον ανάλογο “σεβασμό”στο είδος της μουσικής (πολλοί θεατές = πολλές διαφημίσεις = πολύ χρήμα = πολύ σεβασμός).
Όπως και κάθε φορά πλέον θα διαγωνιστούν οι εκπρόσωποι των ηνωμένων πολιτειών της…Ευρώπης,στην αμερικανική γλώσσα φυσικά. Ελάχιστες χώρες-φάροι (εννιά στις 43) “τραγουδούν εθνικά”ή βάζουν ένα μικρό γλωσσικό δείγμα.
Στη διαδικασία επιλογής της Ελληνικής υποψηφιότητας ο κ. Τσαουσόπουλος το βαθμολόγησε με μονάδα κάτι που θεωρήθηκε προσβλητικό και “χαστούκι”. Γιατί άραγε;“Θα έπρεπε”,είπε ο ερμηνευτής,“αν μη τι άλλο να σεβαστεί ο κ. Τσαουσόπουλος τους δημιουργούς που είναι καταξιωμένοι στο χώρο τους”. Εννοεί προφανώς τον μουσικοσυνθέτη Γιάννη Χριστοδουλόπουλο,ο οποίος είναι αναμφισβήτητα νούμερο ένα στον χώρο της “φιλοζωικής”μουσικής…Τι κρίμα όμως να αντιπροσωπεύει μια ολόκληρη χώρα σαν μουσικό ύφος. Ίσως όμως πάλι να είναι και αυτό δίκαιο. Λένε πως κάθε λαός έχει τους πολιτικούς ηγέτες που του αξίζει. Γιατί λοιπόν να μην έχει και τους μουσικούς αντιπροσώπους της φάσης που περνάει;. Χατζιδάκις –Θεοδωράκης πριν από 30 χρόνια Χριστοδουλόπουλος –Τερζής (Νίκος) στην εποχή μας.
Πόσα έτη φωτός απέχουμε από την γηραλέα Γαλλία που επέλεξε,άκουσον-άκουσον,έναν νεαρό τενόρο 21 ετών που θα ερμηνεύσει ένα κλασικό κομμάτι σε κορσικάνικα,με πολιτική «να αναδείξει στην μεγάλη αυτή ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ διοργάνωση τις τοπικές διαλέκτους που αποτελούν τον πλούτο της χώρας μας»,όπως αναφέρει η γαλλική ανακοίνωση!
Ο greek tempora! Ο greek mores!
Ο Οδυσσέας Ξένος είναι ένας Οδυσσέας που γύρισε μετά από 15 χρόνια στην Ελλάδα,όπου θα παραμείνει ως ξένος μέχρι τον θάνατό του. Πρόκειται για συλλέκτη. Αντικείμενό του η ιδιαίτερη μουσική για λίγους &τα σπάνια βιβλία για ιδιαίτερους.
