Πως άλλαξαν οι καιροί! Πόσο θορυβώδεις ήταν οι προεκλογικές περίοδοι που θυμάμαι τη δεκαετία του ‘70 και του ‘80,εν μέρει,και του ‘90!
Ολονύκτιες «μάχες» μεταξύ αφισοκολλητών,όπου μέσα σε μια μόνο νύχτα κάθε τοίχος καλυπτόταν εναλλάξ τέσσερις και πέντε φορές από αφίσες κομμάτων! Αυτοκίνητα καλυμμένα με πορτρέτα πολιτικών αρχηγών,με μεγάφωνα και τους ύμνους των κομμάτων στη διαπασών! Ένταση,φωνές και τσακωμοί. Όλα αυτά,τίποτα πια πέρα από μια γλυκιά ανάμνηση!
Όσον αφορά την πολιτική,η εποχή μας χαρακτηρίζεται,από δυο άκρως αντίθετα γεγονότα:αφενός την αδιαφορία και τη μη συμμετοχή και αφετέρου την έλευση ενός Μέσου που δύναται να συμβάλει στην εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας.
Οι λόγοι για τους οποίους οι πολίτες είναι δυσαρεστημένοι είναι γνωστοί:η δυσχερής οικονομική κατάσταση,η διαφθορά,αλλά και η μη ταύτιση,κάτι που σημειώνεται στις ηλικίες 18-24,με τα πολιτικά πρόσωπα. Παρόλα αυτά όμως,δεν δικαιολογείται η μη συμμετοχή στα κοινά. Το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι έχει αποκτηθεί με αγώνες και θυσίες. Σήμερα μάλιστα που μπορούμε όσο ποτέ άλλοτε να συμμετάσχουμε μέσω του Διαδικτύου στην πολιτική ζωή,είναι ολέθριο λάθος να μην το πράττουμε.
Το Διαδίκτυο προσφέρει στους πολιτευτές τη δυνατότητα άμεσης και αμφίδρομης επικοινωνίας με τους πολίτες. Οι σύγχρονοι ψηφοφόροι πείθονται με επιχειρήματα,με ενημέρωση επί των προγραμμάτων – όχι πια με συνθήματα όπως σε περασμένες εκλογικές αναμετρήσεις. Το ζητούμενο πλέον είναι η ενημέρωση σε βάθος και η παροχή απαντήσεων σε αιτήματα ή ερωτήματα των πολιτών.
Φανταστείτε πόσο κοντά στον πολίτη έρχονται κόμματα και υποψήφιοι όταν μέσω των sites τους δέχονται ερωτήματα και παρατηρήσεις,αλλά και απαντούν σε ζωντανό χρόνο μέσα από blogs και forum. Επίσης,πόσο το νέο αυτό Μέσο δημιουργεί εστίες συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων μεταξύ των πολιτών. Κατά κάποιο τρόπο,δυνάμεθα πλέον όλοι να συμμετάσχουμε στη σύγχρονη «εκκλησία του Δήμου».
Ήδη από τις Βουλευτικές Εκλογές 2000,το Internet φάνηκε να συγκινεί τους υπευθύνους επικοινωνίας των κομμάτων και ως εκ τούτου,έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα αξιόλογα sites πολιτικών κομμάτων και υποψηφίων βουλευτών. Δέκα χρόνια αργότερα,παρατηρώ ότι είναι ελάχιστοι πλέον οι υποψήφιοι που δεν έχουν διαδικτυακή παρουσία.
Η προβολή των πολιτευτών μέσω του Διαδικτύου συμπεριλαμβάνει εκτός από τα καθιερωμένα banners,τις καμπάνιες σε μηχανές αναζήτησης με χρήση keywords,τη χρήση sites κοινωνικής δικτύωσης,με πρώτο το facebook,αλλά και την συνεχή ενημέρωση sites όπως το youtube με video από τις ομιλίες και δραστηριότητες των υποψηφίων. Τέλος,μια ματιά στον υπόλοιπο κόσμο,επιβεβαιώνει την εδραίωση του διαδικτύου στην πολιτική.
Στις ΗΠΑ,κατά τις πρόσφατες (2008) Προεδρικές εκλογές,75 εκατομμύρια πολίτες (ή 27% του πληθυσμού) αναζήτησαν online πληροφορίες σχετικά με τους υποψηφίους και τα κόμματα,ενώ το 12% των πολιτών απηύθυνε ερωτήματα μέσω Διαδικτύου.
Στη Βρετανία,στις εκλογές του Μαΐου,οι Συντηρητικοί,το Εργατικό Κόμμα και οι Σοσιαλδημοκράτες «βομβάρδισαν» τους πολίτες με newsletters και online καμπάνιες. Πρώτος διδάξας στη χρήση του Διαδικτύου για προβολή και επικοινωνία με τους πολίτες,ο νυν δήμαρχος του Λονδίνου,Boris Johnson,του οποίου η μοναδική διαδικτυακή προεκλογική εκστρατεία του 2007,αποτελεί αντικείμενο μελέτης μέχρι και σήμερα.
Ο Ρόμπερτ Πεφάνης είναι λέκτορας Επικοινωνίας και ΜΜΕ. Διαθέτει μακρά εμπειρία στον χώρο της επικοινωνίας και διαφήμισης (ΔΟΛ,Adel Saatchi,Spot JWT).
