
Ο βιασμός,σε όλες τις πολιτισμένες χώρες θεωρείται έγκλημα –ενίοτε δε και ιδιαίτερο. Ειδεχθές όταν αφορά ανήλικα παιδιά. Υπό αυτή την έννοια,αν ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου,Ντομινίκ Στρως-Καν,προσπάθησε να βιάσει την καμαριέρα ενός ξενοδοχείου,η πράξη του είναι κολάσιμη και από ποινικής πλευράς εγκληματική.
Για την ώρα,όμως,η σύλληψη του Ντ. Στρως-Καν (DSK για τους Γάλλους) και η εναντίον του απαγγελία κατηγορίας στηρίζονται στην καταγγελία μιας 32χρονης καμαριέρας,αγνώστων –επισήμως– λοιπών στοιχείων. Είναι δε πολύ πιθανόν η φτωχή,σε σύγκριση με τον πάμπλουτο DSK,αυτή καμαριέρα να είναι το θύμα μιας ειδεχθούς πράξεως η οποία ωστόσο μένει να τεκμηριωθεί και να αποδειχθεί. Όπως επίσης μένουν να γίνουν γνωστές και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε η απόπειρα βιασμού.
Έως ότου όλα τα παραπάνω γίνουν γνωστά και διελευκανθούν,ώστε να υπάρξει δικαστική απόφαση,για τον Ντ. Στρως-Καν ισχύει το τεκμήριο της αθωότητος,όπως αυτό έχει ορισθεί στην Διακήρυξη περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την οποία έχει υιοθετήσει και ο ΟΗΕ.
Στο σημείο αυτό,όμως,τίθεται ένα ερώτημα. Μετά την διαδικασία προφυλάκισης,που παρακολουθήσαμε live από την τηλεόραση και τον τρόπο προβολής της σε παγκόσμιο επίπεδο,το τεκμήριο της αθωότητος υπάρχει ακόμη;Το ερώτημα που θέτουμε δεν αφορά στην ισονομία και στην ίση αντιμετώπιση και μεταχείριση –που σαφώς πρέπει να είναι ίδιες για τον DSK και για έναν έγχρωμο του Χάρλεμ. Το ερώτημά μας έγκειται στο αν,μετά μία προφυλάκιση-θέαμα σε μία από τις αγριότερες φυλακές των ΗΠΑ,μπορεί κανείς να ομιλεί για τεκμήριο αθωότητος;
Κατά τα λοιπά,ο υπογράφων χαιρετίζει ιδιαιτέρως το γεγονός ότι στις ΗΠΑ,σε αντίθεση με την Ευρώπη και κυρίως την Ελλάδα,η ατιμωρησία δεν ισχύει για τους ισχυρούς.