Η γερμανίδα Καγκελάριος κατάφερε πάλι να οξύνει τα πνεύματα και να δημιουργήσει θόρυβο όχι μόνο στη Γερμανία,αλλά σε όλη την Ευρώπη. “Δεν γίνεται οι Έλληνες,οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι να βγαίνουν νωρίτερα στη σύνταξη,πρέπει όλοι να ‘ζορίζονται’ το ίδιο”,δήλωσε,για να προσθέσει ότι “δε νοείται να έχουμε κοινό νόμισμα και ο ένας να κάνει περισσότερες διακοπές από τον άλλο“.
Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα,που η Άνγκελα Μέρκελ ‘παίζει μπάλα’ στο γήπεδο του συντηρητικού λαϊκισμού. Η πρώτη,ήταν όταν δήλωσε “πολύ χαρούμενη”για τη θανάτωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Νομίζω “χαρούμενος”δεν πρέπει δήλωσε ούτε καν ο ίδιος ο Ομπάμα,μετά το πέρας της επιχείρησης.
Ίσως να αναρωτιούνται λοιπόν κάποιοι,σχεδόν ενοχικά… “Μήπως έχει δίκιο;”Είμαστε πράγματι εμείς οι Νότιοι,οι τεμπέληδες της Ευρώπης;
Η Α. Μέρκελ,όπως κάθε καλός λαϊκιστής, αναπαράγει στερεότυπα,τα οποία προκύπτουν από αυθαίρετες γενικεύσεις. Οι δηλώσεις της είναι αδόκιμες και στερούνται τεκμηρίωσης. Επιπλέον,τη διαψεύδουν τα στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας (για το 2009),σύμφωνα με τα οποία οι Γερμανοί βγαίνουν κατά μέσο όρο στη σύνταξη στα 62,2 χρόνια. Δουλεύουν ελάχιστα περισσότερο δηλαδή από ότι οι Έλληνες,που βγαίνουν στα 61,5 και λίγο λιγότερο από τους Πορτογάλους,που βγαίνουν στα 62,6. Αν δε ληφθεί υπόψη μόνο ο μέσος όρος ηλικίας των ανδρών,όπως δείχνουν στοιχεία του ΟΟΣΑ,τότε οι Γερμανοί συνταξιοδοτούνται σχεδόν στην ίδια ηλικία με τους Έλληνες,δηλαδή στα 61,8 χρόνια. Η ταμπέλα των τεμπέληδων Νοτιοευρωπαίων,δεν προκύπτει άρα από πουθενά.
Άλλη μια αιτιολόγηση για το μη-ορθό της διατύπωσης Μέρκελ είναι η πολιτική της σκοπιμότητα. Η Καγκελάριος παραείναι έξυπνη για να της “ξεφεύγουν”τέτοιες χοντράδες. Κάποιους θέλει να ικανοποιήσει με την αντιευρωπαϊκή,λαϊκίστικη στάση της. Αυτοί δεν είναι άλλοι,από τους συντηρητικούς ψηφοφόρους της. Εκείνους,που επειδή οι ίδιοι δέχτηκαν τα τελευταία 10 χρόνια να μειωθεί ο μισθός τους κατά 7%,ενώ στη Γαλλία για παράδειγμα αυξανόταν κατά 14,5%. Εκείνους που συμβιβάστηκαν να ζουν σε συνθήκες παρατεταμένης ασκητικής λιτότητας,χάριν της ανταγωνιστικότητας της γερμανικής οικονομίας,γι’ αυτό και παίρνουν τώρα την εκδίκησή τους,αναθεματίζοντας την “καλή ζωή”που απολάμβανε μεταξύ των άλλων και η καταχρεωμένη Ελλάδα. Στο αίσθημα του “αδικημένου”Γερμανού στοχεύει η Μέρκελ. Αυτόν προσπαθεί,και νομίζω πετυχαίνει τελικά να ικανοποιήσει.
Η αντίδραση από τα άλλα κόμματα υπήρξε σφοδρή. Η SPD κάνει λόγο για πρόδηλο αντιευρωπαϊσμό. Οι Πράσινοι για παρόλες που έχουν θέση στην αγορά,όχι στην πολιτική. Η Linke,για χειρισμούς χαμηλότατου επιπέδου. Ένα πετυχημένο σχόλιο,στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Spiegel,μιλά μάλιστα για το τέλος των γερμανών πολιτικών με ευρωπαϊκό όραμα. Τον Άντεναουερ,που θεωρούσε υπαρξιακό ζήτημα για την Γερμανία μια ενωμένη Ευρώπη,τον Σμίτ,που την αντιλαμβανόταν ως λογικό συνεπακόλουθο της ιστορίας και τον Κολ,γνωστό για την φιλοευρωπαϊκή του σκέψη,διαδέχθηκε αυτή η γενιά πολιτικών,για τους οποίους η Ευρώπη είναι απλώς αριθμοί και μεγέθη. Και η Μέρκελ,ανήκει σε αυτούς.
Το ζήτημα είναι ότι αυτός ο λαϊκισμός,δε μπορεί να πάει πολύ μακριά. Είναι επικίνδυνος για την Ευρώπη και για τη Γερμανία. Για την Ευρώπη,γιατί αποδομεί το αίσθημα της συλλογικότητας. Ακυρώνει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Υπονομεύει τη διαδικασία της ολοκλήρωσης. Για τη Γερμανία,γιατί θρέφει το αίσθημα του σωβινισμού. Ενισχύει το συντηρητικό λαϊκισμό. Δημιουργεί ψευδαισθήσεις. Γιατί τα γερμανικά εξαγωγικά πλεονάσματα,προϋποθέτουν τα ελλείμματα των άλλων. Μόνο που αυτό,δεν το λέει κανείς. Η ειλικρίνεια πήγε διακοπές,ο λαϊκισμός πάλι,όχι.
Ο Ηλίας Τσαουσάκης είναι Πολιτικός Επιστήμονας,Σύμβουλος Στρατηγικής και Επικοινωνίας. Ειδικεύεται στον πολιτικό λόγο και την πολιτική επικοινωνία,καθώς και σε ζητήματα σχεδιασμού πολιτικής στρατηγικής. Δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο χώρο από το 1996 (V. PRC,MRB,VENTRIS,Cloud_7)
