Αν τα κόμματα επιμείνουν στις σκληρές κομματικές γραμμές στο επόμενο διάστημα,το μεν ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει να διαλύεται (και ο ΓΑΠ ίσως πορευθεί με ένα νέο σχήμα προς το μέλλον,πιο μετριοπαθές,μοντέρνο και ευρωπαϊκό),η δε ΝΔ θα διασπαστεί μεταξύ της λαϊκής δεξιάς και του κεντρώου (πρώην ‘μεσαίου’) χώρου,που θα ενωθεί με άλλους πολιτικούς χώρους,οδηγώντας στην επανασύσταση του πολιτικού κέντρου. [...]
| ||||||
“If we want things to stay as they are,things will have to change”,writes Giuseppe Tomasi di Lampedusa (1896-1957) in the The Leopard (1963). Is this the kind of manoeuvrings Mr. Papandreou had to pull to finally see some capable people working together for Greece? Maria seems to be sure about it;I am keen on thinking she is right. Then,the worse of me gets the upper hand and I recall Lampedusa,again:“We were the leopards,the lions,those who take our place will be jackals and sheep,and the whole lot of us –leopards,lions,jackals and sheep –will continue to think ourselves the salt of the earth.” He spoke about politicians. [...] Το 2007,όταν στην ουσία ξέσπασε η διεθνής χρηματοοικονομική κρίση με αφετηρία τα αμερικανικά ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου,ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου ήταν ο αμφισβητούμενος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ,το οποίο είχε χάσει τις εκλογές και βρισκόταν εν βρασμώ. Κύριο μέλημα τότε του προέδρου του ήταν η αποδυνάμωση της εσωτερικής αντιπολίτευσης και η με κάθε τρόπο άνοδος στην εξουσία,ώστε να κοπάσουν αμφισβητήσεις και εσωκομματικές τρικλοποδιές. Έτσι,παρά την διεθνή κρίση και τις επιπτώσεις της στην ελληνική οικονομία,ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου ασκούσε,ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης,μία δημαγωγική και λαϊκιστική πολιτική ερήμην της οικονομικής συγκυρίας. [...] Δυστυχώς αυτό που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες είναι ένα απλό επεισόδιο μιας ταραγμένης πολιτικής ζωής,επειδή αυτά που ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια δεν πρόκειται να εξαφανιστούν. Και δεν πρόκειται να εξαφανιστούν διότι για να λυθούν τα προβλήματα της χώρας χρειάζεται κάτι περισσότερο από την πολιτική συναίνεση του κ. Παπανδρέου με τον κ. Σαμαρά. Χρειάζονται ψυχραιμία και κοινωνική συναίνεση. [...] Ο γνώριμος κόσμος έχει προ πολλού γκρεμιστεί. Οχι όμως και ο θρήνος που τον συνοδεύει. Αγανακτισμένοι πολίτες κραδαίνουν λάβαρα απελπισίας,μεσήλικες απλώνουν κρέμες στα πρόσωπά τους για να αποφύγουν τα χημικά,ηλικιωμένοι ψάχνουν για αναπνευστήρες στα ασθενοφόρα. Συμμετρικός κόσμος σ’ ένα ασύμμετρο πια περιβάλλον. Ο Μάνος Χατζιδάκις γράφει ότι τα γκρεμισμένα δεν πρέπει να τα κλαίμε κι ο Καζαντζάκης προσθέτει στην Ασκητική του:“Σκοτώστε τη μνήμη,ξεκινήστε απ’ την αρχή. Μονάχα έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε μια θαρραλέα ένταξή μας στους χρόνους τους μελλοντικούς ενός κόσμου που θα γελάει κάποτε μαζί μας γιατί μας συγκινούσαν ιδιαίτερα οι νεκροί,οι μουσικές και τ’ άστρα”[...] Στην κατάσταση που είναι η χώρα πια όλα μπορούν να συμβούν. Η Ελλάδα έπεσε στην άβυσσο και πρέπει να εξέλθει αυτής και να ξανασταθεί στα πόδια της,ότι κι αν συμβεί. Υπό αυτή την έννοια πολιτικά παιγνίδια δεν χωρούν αυτή την ώρα. Προέχει η επάνοδος στην ομαλότητα και η διαμόρφωση κατά το δυνατόν συνθηκών σταθερότητας. Η επαφή με την Ευρώπη είναι απόλυτη ανάγκη να αποκατασταθεί τάχιστα και αυτό πρέπει να γίνει με καθαρό και αξιόπιστο τρόπο. [...] We should understand the Europe of Culture to mean the deep-rooted sense of belonging to a common intellectual and spiritual tradition,the possession of a common well of respect for the same values,feeling united in a common desire to defend and spread the ideals of freedom and democracy. In the first place,the Europe of Culture is the Europe of freedom and democracy. [...] Το μικρόβιο του φόβου καταστρέφει με απρόβλεπτη ταχύτητα το υλικό της εμπιστοσύνης,το μόνο που κρατάει “όρθιο”κάθε ζωντανό οργανισμό. Μας έδειξαν και εμείς,απερίσκεπτα,μπήκαμε στον δρόμο εξόδου από το ευρώ. Κάθε λογικός άνθρωπος διαπιστώνει πόσο μικρές είναι οι πιθανότητες αναστροφής προς την καρδιά της Ευρώπης. Η συμμετοχή στην Ευρωζώνη,μια περιπέτεια του έθνους,οδεύει προς το τέλος της. [...] | ||||||
| Copyright ©2025 Postnews - All Rights Reserved | ||||||