Με δεδομένη την εύθραυστη ισορροπία μεταξύ Λαικής Δημοκρατίας της Κίνας και Εθνικιστικής Κίνας (Ταϊβάν),καθώς και τις διάφορες προστριβές σε ζητήματα χωρικών υδάτων με τις Φιλιππίνες,το Βιετνάμ και άλλες Ασιατικές χώρες,η ενίσχυση του Κινεζικού πολεμικού ναυτικού με ένα αεροπλανοφόρο,έχει δημιουργήσει σημαντικούς τριγμούς,κυρίως στις ΗΠΑ αλλά και τη Ιαπωνία. [...]
| ||||||
Το τηλεφώνημα δεν κράτησε πολύ. Ο “αγανακτισμένος”είχε δουλειά πρωινή. Επτά η ώρα σήμερα,καλώς -ή κακώς;- εχόντων των πραγμάτων,θα έπρεπε να βρίσκεται πάλι στο Σύνταγμα. “Δε θα αφήσουμε κανέναν να μπει μέσα. Να εύχεσαι να μη χτυπήσουμε και κανέναν!”είπε στο συνομιλητή του και έκλεισε την -ομολογουμένως αποκαλυπτική για όλο το βαγόνι- συνδιάλεξη με τη γνωστή,χιλιοειπωμένη επωδό:“Έχουμε ξοφλήσει,ρε. Είμαστε τελειωμένοι. Αλλά δε μας το λένε,για να μη γίνει ντου!”Θα ήταν αστείο,αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνο! [...] Οι πολιτικάντηδες θυμήθηκαν τώρα τη “σωτηρία της πατρίδας”,όταν επί δεκαετίες ξεδιάντροπα λαφυραγωγούσαν τους θεσμούς της. Μηρυκάζουν κοινοτοπίες για την κρισιμότητα των περιστάσεων προκειμένου να μη χρειαστεί να δράσουν ρηξικέλευθα – να προβούν σε αντισυμβατικές πράξεις που θα παραγάγουν μια νέα πολιτική δυναμική,η οποία θα μεταβάλει θετικά για τη χώρα τις πεποιθήσεις των δανειστών μας. Οταν πέρασες όλη σου τη ζωή σαν βάτραχος πώς ξαφνικά θα γίνεις λιοντάρι;Μπορεί ο Βενιζέλος να γίνει Μπίβερμπρουκ και ο Παπανδρέου Τσόρτσιλ;[...] Στην Ελλάδα,άπαντες γνωρίζουν ότι η χορήγηση της 5ης δόσης επ’ ουδενί σημαίνει εκτροπή από τη διορθωτική πορεία στα δημοσιονομικά,ούτε καν χαλάρωση λόγω καλοκαιρινών διακοπών. Η κυβέρνηση όμως,υπό το βάρος της πίεσης των “Αγανακτισμένων”του Συντάγματος και των αγανακτισμένων της κοινοβουλευτικής ομάδας,επιχειρεί να αμβλύνει τον θυμό τους,παίρνοντας πίσω κάποιες δυσάρεστες εξαγγελίες της και ψελλίζοντας κάτι περί δημοψηφίσματος. [...] Ετοιμάζονται νέα οικονομικά μέτρα ενόψει του λεγόμενου “μεσοπρόθεσμου οικονομικού προγράμματος”για την ικανοποίηση ή όρθότερα εξασφάλιση των οικονομικών απαιτήσεων των δανειστών της χώρας μας,αλλά εξακολουθεί να διατυμπανίζεται ανερυθρίαστα από τα γνωστά παπαγαλάκια των κρατικών ΜΜΕ η κατάργηση ορισμένων ΝΠΔΔ,κι αυτά όμως στο βάθος χρόνου,που αποτελούν σταγόνες στην αλόγιστη σπατάλη,χωρίς αιδώ και φειδώ,της δημόσιας διοικήσεως,αρχής γενόμενης από την σπατάλη των πολυποίκιλων αξιωματούχων της κρατικής μηχανής. [...] Πόσο παραιτημένοι από τη ζωή ένοιωθαν οι διαδηλωτές της περασμένης Κυριακής;Πόσο παραιτημένοι είναι ήδη εκείνοι που δίνουν το παρόν κάθε μέρα στις 6.00 το απόγευμα;Διαφωνούν με την κυβέρνηση;Διαφωνούν με τους Ευρωπαίους,που δεν επιθυμούν να μάς πετάξουν από την Ευρωζώνη,όσο και αν θα το ήθελαν;Διαφωνούν με τα άγρια Μεταπολιτευτικά τσιμπούσια του πελατειακού μας κράτους;Διαφωνούν με το Πολίτευμα;Διαφωνούν με το Σύνταγμα;Διαφωνούν με την έννοια του κράτους,του Έθνους;[...] «Η οξύτατη οικονομική κρίση,απόρροια μιας απίθανης σπατάλης ενός σοσιαλιστικής εμπνεύσεως διεφθαρμένου γραφειοκρατικού κράτους,σήμερα αποτελεί βούτυρο στην φρυγανιά των εχθρών της Ευρώπης και της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Και οι τελευταίοι είναι πάρα πολλοί. Οι απογοητευμένοι του κομμουνισμού,οι λαϊκιστές της αριστεράς,η εκκλησία,οι συντεχνίες,οι καιροσκόποι στα μήντια,οι άρπαγες δημόσιας γης,αυτοί που ξεπλένουν βρώμικο χρήμα,η εθνικιστική δεξιά,οι αντιδυτικοί διανοούμενοι και αδίστακτοι δημοσιογράφοι,συνιστούν ένα σύνολο που είναι πυρηνική βόμβα για την Ελλάδα…”[...] Μια φορά κι έναν καιρό μόλις είχε φτιαχτεί ο κόσμος,ήταν ο θεός και οι άνθρωποι και ζούσαν όλοι μαζί καλά. Ο θεός ξεκουραζόταν μετά την δημιουργία του κόσμου καθισμένος αναπαυτικά σ’ έναν μαλακό θρόνο πλεγμένο από παχιές χρυσές κλωστές. Πήγε τότε ένας άντρας και του ζήτησε να του μάθει το μυστικό της φωτιάς. Πως ανάβουν φωτιά θεέ μου;Και τι το θέλεις να το μάθεις αυτό άνθρωπέ μου;Τι σου χρειάζεται η φωτιά;Κάνει τόση ζέστη όση να μην κρυώνεις κι αν πεινάσεις για φαγητό,δεν έχεις παρά να απλώσεις το χέρι σου. Ως και παστιτσόδενδρα υπάρχουν! Για να μην αναφέρω ότι ακόμα και τα πουλιά γεννούν φρεσκοτηγανισμένα αυγά μάτια! Ναι δεν λέω,αλλά…πλήττω αφάνταστα. Δεν έχεις δουλειά δεν έχεις κόπους,δεν έχεις κίνδυνο…Δεν πεινάς,δεν πονάς…Θεέ μου,τι πλήξη! Καλά λοιπόν,αφού είναι έτσι θα αλλάξουμε σκηνικό και σενάριο…[...] Θα πρέπει κάποτε οι πολίτες της χώρας αυτής,στον κόσμο που ζούμε,να αποφασίσουν τί θέλουν. Επιθυμούν να είναι μέλη της πλούσιας ευρωπαϊκής λέσχης;Αν ναι,αυτό συνεπάγεται υποχρεώσεις και δεσμεύσεις. Επιθυμούν να υπάρξει ανάπτυξη και ευημερία;Αν ναι,αυτό συνεπάγεται κόπο,δημιουργικότητα,προσαρμογή σε δεδομένες συνθήκες. Επιθυμούν να άγονται και να φέρονται,καθώς και να εξευτελίζονται από τα περιττώματα του συνδικαλισμού και της πολιτικής;Αν ναι,ας το πουν και αυτό –λέγοντας όχι,όμως,στα δύο προηγούμενα ερωτήματα. Επιθυμούν οι πολίτες να αρθεί το Μνημόνιο;Ας αποφασίσουν τότε να κυκλοφορούν με κάρα και να σιτίζονται με δελτίο τροφίμων. [...] Δεν ξέρουμε αν το κίνημα των “Αγανακτισμένων”είναι ελπιδοφόρο. Για να γίνει παρεμβατικό,πρέπει να γίνει πολιτικό,υπό την έννοια ότι πρέπει να αποκτήσει διαδικασίες,συνελεύσεις με ψηφίσματα κ.λπ. Αλλά είναι σίγουρο ότι οι χιλιάδες που μαζεύονται στο Σύνταγμα απορρίπτουν την “αντιπροσώπευση χωρίς ευθύνη”,που χαρακτηρίζει το σημερινό Κοινοβούλιο. Δεν θα απορρίπτουν την πιο ανεύθυνη “αντιπροσώπευση”των ανώνυμων συνελεύσεων που διακινούν εντυπώσεις;[...] | ||||||
| Copyright ©2025 Postnews - All Rights Reserved | ||||||