Ψηφίζονται νόμοι από το κοινοβούλιο (οι όροι του παιχνιδιού). Οι πολίτες αποδέχονται τους νόμους και λειτουργούν σύμφωνα με αυτούς. Κάποια στιγμή,άτομα,ή μια μερίδα της κοινωνίας αποφασίζουν αυτόνομη λειτουργία εκτός του θεσμοθετημένου πλαισίου. Οι «νόμιμοι» σκανδαλίζονται,δεν αυτοδικούν,αλλά αναμένουν από την εκτελεστική εξουσία να υπενθυμίσει στους «αντάρτες» τους όρους του παιχνιδιού και να τους υποχρεώσει να τους τηρήσουν. Η εκτελεστική εξουσία όμως υψώνει ανήμπορη το βλέμμα στον ουρανό…Τότε η ατιμωρισία γεννά αίσθημα αδικίας στους νομιμόφρονες πολίτες,και τους οδηγεί με την σειρά τους στην μιμητική παρανομία. Οι ανθρώπινες σχέσεις δηλητηριάζονται,το «παιχνίδι» χαλάει…[...]